Soms zijn er gebeurtenissen in een mensenleven waar je maar niet los van komt. Het blijft aan je kleven als hondenpoep aan een schoenzool met diep profiel. Er zijn heel wat mensen die mijn geschiedenis kennen. Sommige hoor je bijna denken: ‘is hij daar nou nog niet klaar mee?’.
Mijn antwoord is een keihard nee! Ik zal het nee kort proberen uit te leggen.
Dertien jaar geleden werd mijn leven gered door een team chirurgen in Freiburg. Negen uur zijn ze bezig geweest om kanker uit mijn thorax (borstkas)te snijden en te repareren wat beschadigd was. Bij het LUMC in Leiden was het omgekeerde het geval geweest. Daar gaf men mij stiekem een palliatieve behandeling. Een behandeling die bedoeld was als mijn laatste. Niet naar Freiburg gaan betekende dus dat ik een jaar of twaalf jaar geleden in een urn beland zou zijn.
Maar wat doen de longartsen in dit land als je terug bent? Ze willen de patiënt niet en luisteren uitsluitend en alleen naar hun collegae uit het LUMC. Hallo stelletje tulpen! Die lui daar zeggen echt de waarheid niet hoor, want dan hangen ze!
Het verhaal dat de longartsen uit Leiden hun collegae influisterden, gaat over een beest van een operatie die men had uitgevoerd in Duitsland. Weet ik dat zeker? Ja, dat weet ik heel zeker dankzij een schrijven van een medisch adviseur (dr. A.A.F. Baas) die dat zwart op wit gezet heeft.
De operatie die ik in Duitsland kreeg was een brug te ver.
Deze longarts schrijft in dezelfde brief aan ziekenhuisverzekeraar CentraMed dat zijn collegae in Leiden juist wel een correcte behandeling hadden gegeven. Hij omschrijft die behandeling als ‘in opzet’ curatief. Een leugen die hem op de mouw gespeld moet zijn door de longartsen in Leiden want deze conclusie kan hij nooit hebben getrokken door mijn medisch dossier te lezen.
Meneer de medisch adviseur, zo’n dossier is best lijvig maar het is wel de bedoeling om het dossier zelf door te nemen als u om een advies gevraagd wordt. U zou bijvoorbeeld hebben kunnen lezen dat er iets anders in staat dan wat u werd voorgespiegeld..
Door het kritiekloos accepteren van leugens ben ik meermaals in gevaar gebracht.
Kort geleden nog kwam ik er bij toeval achter dat er zelfs in het computersysteem van een ziekenhuis (RdGG) staat dat ik daar geen longarts heb.
RdGG ziekenhuis, waar is die uitsluiting ook alweer voor? Erg lastig hoor als je maar één long hebt met een chronische bronchitis.
Herman Raaphorst
Raaphorst: Een medische fout: daders, handlangers, wegkijkers en weigerartsen in de zorg.
De arts die wegkijkt na een medische fout is net zo schuldig als zijn disfunctionerende collegae: daders, handlangers, wegkijkers en weigerartsen in de zorg. Dertien jaar geleden deden artsen een poging gedaan om mij, patiënt met longkanker uit te schakelen. Heel stiekem en berekenend waarvoor één van de arts-daders dr Luc Willems, longarts LUMC een waarschuwing… Lees meer »
H. Raaphorst: Longartsen weigeren zorg aan slachtoffer medische fout
Toelichting SIN-NL Herman Raaphorst (1950) beschrijft hoe hij in 2002 als 52 jarige volkomen ten onrechte ten dode werd opgeschreven door twee artsen in het LUMC Prof. Rabe en dr Willems, longartsen, en -onvoldoende geinformeerd- misbruikt werd voor een trial. Gelukkig had hij de moed voor een second opinion en behandeling door artsen in Freiburg,… Lees meer »
Indrukwekkend boek Herman Raaphorst overlever van medische fouten door longartsen in Nederland
Een klein deurtje dat weer open kon: Een verhaal over de lotgevallen van een longkankerpatiënt in een soms volledig losgeslagen medische wereld.
Hierbij introduceert SIN-NL het boek van Herman Raaphorst, slachtoffer van ernstige medische fouten die dankzij een adequate respectvolle longoperatie door een buitenlandse arts in mei anno 2014 nog leeft. Hij beschrijft hoe artsen… Lees meer »
The post H.Raaphorst: Liegende artsen en dovemans oren appeared first on SIN-NL.