Zij wil dat patient alleen naar de SEH komt.
Relaas over het verkrijgen van een diagnose en een te solistische verpleegkundige.
Patientenverenigingen en ook de NPCF raden een ieder aan om zo veel mogelijk een tweede persoon mee te nemen bij belangrijke consulten bij artsen.
Maar wat gebeurt er bij de SEH Diakonessenhuis Utrecht?
Verpleegkundige Bart wilde de jongeman naar de huisarts sturen, want het was zo druk op de SEH en bovendien ging dit bezoek ten koste van het eigen risico….
Let wel: de symptomen waren pijn op de borst, benauwdheid en bleek zien…
De begeleider vond een gang naar de huisarts niet verantwoord, ivm de alarmerende symptomen
Dit bleek achteraf terecht gezien de gestelde diagnose. Overigens had de huisarts de diagnose zonder röntgendiagnostiek, bloedonderzoek en ECG niet kunnen stellen.
Verpleegkundige Irma raadde cq dwong de jongeman bijna om ter plekke op de SEH paracetamol te nemen, hoewel hij aangaf op dat moment weinig pijn te hebben en er ook nog geen diagnose bekend was.
Irma beriep zich op een protocol…..
De jongeman liet weten terughoudend te zijn met het nemen van medicijnen en nam geen paracetamol.
Dezelfde Irma raadde de jongeman toen hij met bed naar de röntgenafdeling gebracht werd om zijn rugzak gewoon onbeheerd in de onderzoekskamer te laten staan.
Weet Irma niet dat er buitengewoon veel gestolen wordt in ziekenhuizen?
Nadat de diagnose na circa 2 uur gesteld is, wordt de twintiger naar huis gestuurd, met de mededeling dat de medische informatie naar de huisarts wordt gestuurd en dat de patiënt het zeer rustig aan moet doen, en bij pijn paracetamol moet nemen.
De patiënt krijgt een anoniem A4 blad mee met aanwijzingen hoe om te gaan met zijn aandoening en een lege afsprakenkaart, hij moet de volgende werkdag bellen voor een poli-afspraak.
Slechts op bescheiden aandringen van de begeleider geeft de aios 3e jaars huisartsgeneeskunde een niet ondertekende verklaring van een arts mee, die de patient niet gezien heeft, met de diagnose op basis van de röntgenfoto.
De aios zei dat een handtekening niet nodig was…..Natuurlijk is een handtekening vereist, maar in een afhankelijke situatie durf je als patient of begeleider niet nog een keer te vragen….
De aois, blijkbaar een basisarts in het derde jaar van de specialisatie huisartsgeneeskunde, was overigens professioneel en vriendelijk, hoewel deze in eerste instantie wel het ter plekke meegeven van een schriftelijke diagnose probeerde tegen te gaan door te zeggen dat de huisarts een brief zou ontvangen.
Het begeleiden van een twintiger met hevige pijn op de borst, benauwdheid en bleek zien bij fysieke inspanning werd blijkbaar niet op prijs gesteld door verpleegkundige Irma.
Het stellen van enkele adequate vragen in aanvulling op wat de twintiger zelf vertelt en vraagt, zag zij als overname van het gesprek…..in plaats als waardevolle toevoeging.
Bij het weggaan zei verpleegkundige Irma namelijk oa tegen de jongeman: je kunt voortaan ook wel alleen komen. Gelukkig zei de jongeman heel vriendelijk en beslist: twee weten meer dan één.
Moet verpleegkundige Irma misschien op bijscholing, zowel qua bejegening van patiënten en hun begeleiders als qua kennisverbetering op het gebied van pijnbeheersing?
Moraal van dit verhaal:
Zorg altijd dat u een begeleider bij u hebt bij belangrijke medische gesprekken.
Laat u niet intimideren door een verpleegkundige, denk zelf na en wees vastberaden.
Vraag altijd voordat u de praktijk of het ziekenhuis verlaat een kort schriftelijk verslag van de diagnose en behandeling door een arts.
Dit is heel belangrijk, voor het geval zich complicaties voordoen, overigens: u hebt hier recht op.
Het bericht Hoe capabel is verpleegkundige Irma (ong. 50 jaar) SEH Diakonessenhuis Utrecht? verscheen eerst op SIN-NL.