NIJMEGEN – Woorden schieten tekort. Zelden waren deze woorden zo toepasselijk als bij de 25-jarige Kim van der Hoef uit Nijmegen.
Zwanger van een tweeling had Kim van der Hoef drie centimeter ontsluiting. Ze was op een veilige plek, leek het, in het Radboudumc in Nijmegen.
Maar nadat ze vorige week donderdag bij een wandeling naar het toilet neerviel, kon haar leven ondanks een reanimatie niet worden gered. Wel werden de twee baby’s – Tess en Raff – nog met een keizersnee levend en wel uit haar buik gehaald.
,,Ze maken het wonderbaarlijk goed’’, laat vader en vriend van Kim, Kurt den Brok, weten. Het is het enige positieve dat hij op dit moment kan melden. Hij is in een nachtmerrie beland. ,,Het zwartste scenario dat je je kunt bedenken.’’
Trouwen
De afdeling in het CWZ moest vrijdag sluiten, iedereen was kapot van verdriet.
Onbeschrijflijk is de pijn die Kurt voelt als hij bedenkt dat Kim nooit meer de gezichtjes zal zien van de tweeling. ,,Ze was zo benieuwd naar hun koppies. Ze wilde dolgraag weten van wie van ons twee ze het neusje zouden hebben, van wie de ogen, van wie de mond.’’
Onbeschrijflijk is ook het verdriet dat hij voelt om háár verlies. Plannen om haar ten huwelijk te vragen had hij klaarliggen. ,,Ik zou haar vragen op de Waalkade. Zij wilde zo graag trouwen, ik wilde ook niets liever dan haar man worden.’’
Hoewel emoties met hem op de loop gaan, wil Kurt op dit tragische moment niet zwijgen voor de buitenwereld. Want iedereen moet weten hoe geweldig zijn vriendin was. Hoe lief ze was. Hoe zorgzaam.
,,Hoe mooi ook met haar prachtige blauwe ogen en opvallend witte tanden. Het was een echt feestnummer. Ze ging er graag op uit met vriendinnen en vrienden. Naar Emporium. Of de bioscoop.’’
Iedereen hield van Kim. Kurt: ,,Ze regelde altijd alles. Ze is echt onmisbaar.’’
Dromen in duigen
Het is hard maar waar. Werkelijk alle dromen die Kim en hij hadden, liggen van het ene op het andere moment in duigen. Het huis in het Nijmeegse stadsdeel Lindenholt hadden ze prachtig opgeknapt.
,,De kinderkamer was ook al helemaal klaar. Met oneindig veel geduld heeft Kim plaatjes van driehonderd blaadjes op de muur geplakt om er een boom van te maken. Prachtig is ie geworden. Ze wilde het per se af hebben en is er een paar weken voor ze naar het ziekenhuis ging zeven uur mee bezig geweest.”
Kurt is uit het veld geslagen, dat geldt evenzeer voor het team waarin Kim werkte: de afdeling Dermatologie van het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis. Ze had een leidinggevende functie en was, zoals teamgenoten het zelf omschrijven in een rouwadvertentie: ‘onze alles en nog meer’.
Moedersterfte: hoe vaak komt het voor?
Moedersterfte is extreem zeldzaam in Nederland. Dat zegt Kitty Bloemenkamp. ,,Nederland hoort bij de tien landen in de wereld waar moedersterfte het laagst is. ,,Gemiddeld gaat het om 5 á 10 moedersterftes per jaar.”
Bloemenkamp is hoogleraar Verloskunde aan het UMCU (Utrecht) en tevens voorzitter van de landelijke commissie ‘Moedersterfte’. Die onderzoekt elk sterftegeval in Nederland dat optreedt bij (aanstaande) moeders rond de bevalling en kraambed. ,,Het overlijden van een (aanstaande) moeder wordt door de zorgverleners aan ons doorgegeven, ter toetsing. Al vele jaren bekijkt de commissie de doodsoorzaak en kijken we of er mogelijk iets van deze dramatische gebeurtenis geleerd kan worden, zodat de zorg voor zwangeren en kraamvrouwen nog verbeterd kan worden.”
Omdat de getallen zo klein zijn, heb je volgens Bloemenkamp vele jaren registraties en analyse van de sterftegevallen nodig om iets te zeggen over risicofactoren en oorzaken. ,,We zien als oorzaak in Nederland onder meer hoge bloeddruk, trombose of een ernstige infectie. Ook plotse dood door bijvoorbeeld hart- en vaatziekten kunnen een oorzaak zijn. Bij zwangerschappen met meerlingen is de kans op zwangerschapscomplicaties, zoals hoge bloeddruk, groter dan gemiddeld.”
Bloemenkamp weet dat ook het overlijden van Kim van der Hoef gemeld zal worden bij de commissie. ,,Maar een garantie dat ooit een oorzaak gevonden zal worden voor haar overlijden, is dat niet. Ook na uitvoerig onderzoek bij de moeder is er heel soms geen oorzaak aan te wijzen.” De voorzitter stelt dat in Nederland alles uit de kast wordt gehaald om moedersterfte te voorkomen. ,,Maar helemaal te voorkomen is het helaas nooit.”
UMCU-gynaecoloog Timme Schaap, ook lid van de commissie, zegt dat de laatste jaren wel een stijging wordt gezien van het aantal reanimaties rondom de bevalling. Hij heeft hier onderzoek naar gedaan. ,,Dat zijn er zo’n 13 per jaar.” Bij zo’n reanimatie wordt indien mogelijk na 4 minuten overgegaan op een keizersnee, terwijl standaard de reanimatie doorgaat. ,,Moeders krijgen altijd voorrang als het om overleven gaat. In dat geval is een keizersnee noodzakelijk om de moeder een hogere kans op overleven te geven en kan soms het kind ook gered worden.” Dat heeft volgens hem te maken met het verbeteren van de terugstroom van bloed naar het hart van de moeder door het verrichten van de keizersnede.
Bescheiden, maar ook een doener
Ze startte na de roc-opleiding als doktersassistente, maar groeide al gauw door naar een seniorfunctie. ,,Ze was met 25 jaar nog jong, maar zette altijd en overal haar schouders eronder’’, vertelt haar moeder.
,,Ze mopperde nooit en klaagde ook nooit. Ze wilde haar werk zo goed mogelijk doen. En bleef tegen iedereen, ook al was ze leidinggevende, doodnormaal doen.’’
,,Bescheiden, maar ook een doener die overal wel een oplossing voor wist te vinden’’, vult vriend Kurt aan. Hoe geliefd Kim was, blijkt na haar overlijden. ,,De afdeling in het CWZ moest vrijdag sluiten, iedereen was kapot van verdriet.’’
Tranen
In het Radboudumc waren artsen en verpleegkundigen ook in tranen. ,,Ze hebben dit in de afgelopen veertig jaar niet meegemaakt’’, zegt Kurt.
De doodsoorzaak is nog onduidelijk. ,,We weten nog niet wat er gebeurd is. We willen dat natuurlijk wel weten, net als het ziekenhuis trouwens. Dat heeft beloofd alles eraan te doen om de doodsoorzaak te achterhalen.’’
Van verwijten richting het behandelteam wil Kurt niet horen, integendeel. ,,We hebben niets aan beschuldigingen uiten. De hulp hier is fantastisch, de nazorg uitstekend.’’
Steun
Ook aan andere helpende handen ontbreekt het niet voor Kurt. ,,Half Nijmegen lijkt mee te leven. Vrienden en vriendinnen zijn geweldig.’’
Kurt zal er niet alleen voor staan bij de zorg voor de tweeling, weet hij. De moeder van Kim: ,,Jouw moeder en ik laten je niet in de steek, dat weet je.’’
Kurt is dankbaar voor alle steun, maar kan zich nog geen voorstelling maken van hoe zijn leven er zonder Kim uit gaat zien. ,,Dat is van later zorg. Nu moeten we eerst een mooie uitvaart regelen. Er komt een sticker van de boomversiering op de kist als eerbetoon aan Kim.’’
Hij heeft zichzelf verplicht Kim met mooie woorden uit te luiden. ,,Ik weet niet of ik het einde haal, maar zal er alles aan doen om daarin te slagen. Kim heeft dat verdiend.’’
Het bericht Onbeschrijflijk verdriet na dood van aanstaande moeder Kim (25): ‘Ze was zo benieuwd naar hun koppies’ verscheen eerst op SIN-NL.