Quantcast
Channel: My Blog
Viewing all 2666 articles
Browse latest View live

Washington Post: Should hospitals — and doctors — apologize for medical mistakes?

$
0
0
March 12

When Donna Helen Crisp, a 59-year-old nursing professor, entered a North Carolina teaching hospital for a routine hysterectomy in 2007, she expected to come home the next day.

Instead, Crisp spent weeks in a coma and underwent five surgeries to correct a near-fatal cascade of medical errors that left her with permanent injuries. Desperate for an explanation, Crisp, who is also a lawyer, said she repeatedly encountered a white wall of silence: The hospital and her surgeon refused to say little more than “things didn’t go well.” Crisp spent years piecing together what happened. “I decided I was going to find out even if it takes the rest of my life,” she said.

Jack Gentry said he “went into the hospital a patient and came out a victim.” In 2013, the retired Baltimore police officer suffered a catastrophic spinal cord injury during disk replacement surgery at MedStar Union Memorial Hospital that left him a quadriplegic.

But unlike Crisp, Gentry and his wife, a nurse, were immediately told what had gone wrong by his surgeon, who apologized for the error. The hospital covered Gentry’s rehabilitation and other major expenses and paid an undisclosed amount in compensation, all without litigation. “When hospitals mess up, they need to do the right thing,” Gentry said. “MedStar did.”

For patients and their families killed or maimed by medical errors, Crisp’s experience — in which doctors clam up and hospitals deny wrongdoing and aggressively defend their care — remains standard operating procedure in most institutions.

But spurred by concerns about the “deny and defend” model — including its cost, lack of transparency and the perpetuation of errors — programs to circumvent litigation by offering prompt disclosure, apology and compensation for mistakes as an alternative to malpractice suits are becoming more popular. Johns Hopkins researchers recently estimated that medical mistakes kill 251,000 Americans annually, which would make them the ­third-leading cause of death. Traditionally, the only way for patients to find out what went wrong has been to sue.

A blueprint for the approach employed in Gentry’s case is being promoted by the federal Agency for Healthcare Research and Quality. Called CANDOR, an acronym for Communication and Optimal Resolution, the approach is modeled on a long-standing program pioneered at the University of Michigan. It was tested in 14 hospitals around the country, including MedStar’s Washington Hospital Center and Georgetown University Hospital.

Although they differ, these programs — which typically feature prompt investigation of errors whose findings are shared with the victims, as well as an apology and compensation for injuries — are operating at the University of Illinois at Chicago, Stanford and eight hospitals and outpatient groups in Massachusetts. Despite fears that the new approach would encourage lawsuits, the opposite has proved true. In Michigan, the number of lawsuits was cut nearly in half, and the hospital system saved about $2 million in litigation costs in the first year after the new model was adopted in 2001.

“The whole point of this isn’t to drop malpractice costs, it’s to drive patient safety,” said Richard C. Boothman, the University of Michigan Health System’s executive director of clinical safety and chief risk officer, who launched the program after a career defending doctors and hospitals. “We need to hard-wire as quickly as possible the lessons of these cases.”

In most hospitals, Boothman said, patient safety experts do not routinely talk to risk managers who handle malpractice claims. As a result, valuable information about preventing errors is lost.

In the dark

Most patients never learn they are victims of a medical error. A landmark 1991 Harvard study found that only 2 percent of people harmed by errors file a lawsuit. Those who do face daunting odds: Patients lose 80 percent of malpractice cases. Huge litigation costs, combined with laws that have reduced damage awards in many states, have left many unable to find an attorney because plaintiffs’ lawyers are paid on contingency. Malpractice cases typically take three or more years to resolve. In the interim, many injured people struggle to pay for care.

Litigation “is a tortuous process for patients and health-care workers,” said Beth Daley Ullem, who spent five years seeking answers about the 2003 death of her newborn son from a Chicago hospital that denied any wrongdoing.

“We later learned that this had happened to a family before us and another seven months after,” said Daley Ullem, a former McKinsey consultant whose ruptured uterus went untreated for an hour. She said she received a $4 million settlement before trial, which she offered to give back to the hospital to fund safety improvements. The hospital refused.

Disclosure efforts also face stiff resistance from doctors, insurers and lawyers, including defense attorneys for whom speedier resolution means fewer billable hours.

Despite laws in most states that prevent apologies from being used against doctors in lawsuits, many worry that it will make patients more likely to file suit, said Thomas H. Gallagher, a University of Washington professor of medicine who has written extensively about disclosure. A recent study found that 77 percent of 300 primary-care doctors would not fully disclose a delayed breast cancer diagnosis to a patient.

Doug Wojcieszak, who founded an Illinois-based disclosure advocacy group called “Sorry Works!,” said one Iowa doctor told him that if he started apologizing when things went wrong, “he’d be doing nothing else all day long.”

Insurers are also leery, said Brian Atchinson, president of Physician Insurers Association of America, the trade association for liability insurers, which was involved in the development of CANDOR. “Some states are more conducive to this than others,” he said. “But there are those who don’t believe the benefits outweigh the risks.”

Lawyer Joanne Doroshow, director of the Center for Justice & Democracy at New York Law School, worries that disclosure programs may take advantage of vulnerable patients who are not represented by a lawyer. “The hospitals are in control of it, and it’s still in their interest to try and limit compensation to patients,” she said.

Jeffrey Catalano, a Massachusetts plaintiffs’ lawyer who is president of the state bar and a participant in that state’s disclosure program, says that patients should be represented early in the process. “I think if there’s a good attorney present, there’s no way a client is going to be shortchanged,” he said. “Good attorneys know this: Medical malpractice cases are hard to take to trial. If a client can get $1 now rather than risking getting nothing [at trial] for the prospect of $1.50 later, it may be better to take the $1 now.”

Doing the right thing

The country’s first disclosure program began 30 years ago with a doctor’s desire to do the right thing.

Pulmonologist Steve Kraman, newly named as chief of staff for what is now the Lexington Veterans Affairs Medical Center in Kentucky, said he faced a problem in 1987: how to handle the death of a middle-aged woman caused by an “undeniable error,” a massive overdose of potassium.

“If we had said nothing, [the family] never would have known a thing,” said Kraman, who was also the hospital’s risk manager. “We never would have gotten sued. But I just didn’t feel that was right.” So he suggested to the hospital’s lawyer that they come clean to the patient’s two adult daughters, from whom she was estranged.

“I sat down and told them exactly what happened, that we were responsible for it, that they should hire a lawyer and we were going to negotiate a payment,” he recalled. Two months later, the family was paid $250,000.

From then on, Kraman said, all cases involving errors were handled similarly. “We paid out for things that nobody could have sued for in their wildest dreams,” said Kraman, who is now a professor at the University of Kentucky. Some patients declined the cash, he said, because they feared it would “ruin their relationship with the doctor.” Kraman said he refused to pay a dime in cases where no injury could be proved. “That just alienates doctors and nurses who feel like you’re throwing them under the bus.”

Kraman said he had several advantages: Doctors were employed and insured by the VA system. Payments, which averaged $16,000, were made from the U.S. treasury, not the hospital coffers. And the program had the support of the hospital’s director and lawyer as well as the U.S. attorney for Kentucky.

“This has to be done from the top down” or it won’t work, Kraman said. “The message has to be ‘This is how we do business.’ ”

When Boothman arrived at the University of Michigan in 2001 — after two decades defending doctors, including an orthopedic surgeon who had been sued 21 times — he decided to try a similar approach. That included encouraging staff to report errors and bad outcomes; reports jumped from 2,400 a year to more than 34,000.

“You have to normalize honesty,” Boothman said, “to create a culture of continuous improvement.” Applying the lessons gleaned from those errors, he said, has helped make care safer.

“Litigating a case for three years and telling everybody, ‘Don’t talk about it and don’t change anything,’ is immoral and counterproductive,” he added. “I don’t serve my organization well by defending care we shouldn’t be defending.”

“Today we’re often at the bedside as soon as things happen,” he said. Patients and their families are interviewed as part of the hospital’s investigation of the facts, something that does not happen in traditional litigation.

Like Kraman, Boothman said he worries that some hospitals are using disclosure to cherry-pick small or unwinnable cases, not as a standard approach.

A test case

Orthopedic surgeon P. Justin Tortolani remembers with sickening clarity the moment he realized that a device he was installing had gone too far, penetrating Jack Gentry’s spine. The 60-year-old retired police officer, who had hiked the entire Appalachian Trail, was instantly paralyzed from the neck down.

“You can’t really believe it’s happening,” said Tortolani, Union Memorial’s director of spine surgery. Summoning his years of training, the surgeon formulated a plan and steeled himself to tell Teresa Gentry what had happened. It was the first of many conversations about the accident that he would have with the family.

“We didn’t want to go through litigation, we didn’t need to go through litigation,” said Larry L. Smith, MedStar’s vice president for risk management. MedStar uses CANDOR in about a dozen cases with substantial damages annually.

MedStar executives “told me what had happened, why it happened, that it was directly or indirectly their fault and that whatever I needed I should ask for,” Gentry recalled. MedStar paid for five months of inpatient rehab — Gentry’s insurance would have covered only two weeks — modifications to the couple’s home, a $45,000 wheelchair and a new wheelchair-accessible van. It provided a case manager, a home-care nurse and $15,000 for incidental medical expenses.

“Because of the nature of Jack’s injury, we would have had to mortgage everything to pay for his care” otherwise, Teresa Gentry said.

Early on, Gentry said, his older brother, a Baltimore malpractice lawyer, expressed bafflement at MedStar’s approach. “He said as long as we were getting what we needed, to just go with it,” Gentry recalled.

At the end of two years, the case was settled with a confidential payment negotiated by lawyers for the couple, MedStar and the device manufacturer.

“I felt like it would take care of Jack for the rest of his life,” said Teresa Gentry, adding that the couple had been prepared to file a lawsuit if an agreement could not be reached. “Did I get enough to pay for everybody’s pain and suffering and trauma? No.”

“I was very skeptical in the beginning of this whole process,” she recalled, but she said she believes it has worked well, as does her husband.

Tortolani said he feels “remorse, guilt and sorrow for Jack and his family. This shakes you to your core,” he said. MedStar officials have been “unbelievably supportive,” Tortolani said, and he remains deeply grateful to the Gentrys. “My relationship with Jack has never been stronger.”

Donna Helen Crisp says she thinks she would have been less traumatized had the North Carolina hospital and her surgeon not stonewalled her. “I would have been deeply depressed that I had such a bad experience, but I could have moved on with my life,” said Crisp, who has written a book, “Anatomy of Medical Errors: The Patient in Room 2,” about her experience. “Being denied the truth left her with “no way to put it into perspective.”

This story was produced as part of a partnership with Kaiser Health News, a national health policy news service that is part of the nonpartisan Henry J. Kaiser Family Foundation.

The post Washington Post: Should hospitals — and doctors — apologize for medical mistakes? appeared first on SIN-NL.


Nationale zorgnummer actie: Met wie heeft u een appeltje te schillen?

$
0
0

Met wie heeft u een appeltje te schillen?

Vandaag start het Nationale Zorgnummer de actie ‘Met wie heeft u een appeltje te schillen?’.

Stel je hebt een fysieke of psychische aandoening en hebt daardoor problemen met je werkgever. Of je bent het niet eens met je zorgverzekeraar over een vergoeding. Of je verschilt met je arts van mening over de behandeling. Wat doe je dan?

Dan bel of mail je het Nationale Zorgnummer:
0900 – 23 56 780 of info@nationalezorgnummer.nl

Actie ‘Met wie….’
Lang niet iedereen weet dat je met dit soort vragen of problemen op het gebied van zorg, ondersteuning en participatie terecht kunt bij het Nationale Zorgnummer.

Daarom start het Nationale Zorgnummer vandaag de actie ‘Met wie heeft u een appeltje te schillen?’. Met deze actie roepen de initiatiefnemers van het Nationale Zorgnummer mensen op hun ervaring en knelpunten te delen.

Steun en stem
Het Nationale Zorgnummer geeft steun en stem. ‘Hoe meer mensen ons laten weten met wie ze een appeltje te schillen hebben, hoe meer mensen we verder kunnen helpen. En door alle knelpunten en vragen over zorg en ondersteuning te verzamelen, hebben wij als belangenbehartigers beter in beeld wat ons te doen staat,’ aldus de initiatiefnemers.

Wie belt of mailt krijgt een deskundig advies van een van de medewerkers. En informatie waarmee iemand direct zelf aan de slag kan. Alle vragen en meldingen die binnenkomen, worden door de organisaties achter het Nationale Zorgnummer ook gebruikt voor belangenbehartiging.

Land in
De komende weken gaat een team van het Nationale Zorgnummer het land in om mensen naar hun ervaringen te vragen en – zo mogelijk – ter plekke verder te helpen. Dat doen ze bijvoorbeeld in winkelcentra, maar ook bij zorginstellingen.

Over het Nationale Zorgnummer
Het Nationale Zorgnummer is dé advieslijn voor mensen die zorg of ondersteuning nodig hebben. Het is de gezamenlijke hulp- én meldlijn van Ieder(in), MIND Landelijk Platform Psychische Gezondheid en Patiëntenfederatie Nederland.

The post Nationale zorgnummer actie: Met wie heeft u een appeltje te schillen? appeared first on SIN-NL.

Slimmer doseren van medicatie redt levens na stamceltransplantatie bij leukemiepatiënten UMC Utrecht

$
0
0

Een geïndividualiseerde behandeling van patiënten die een stamceltransplantatie ondergaan met anti-thymocyte globuline (ATG) resulteert in een betere overleving. Uit Nederlands onderzoek, gepubliceerd in Lancet Haematology, blijkt dat artsen ATG niet zouden moeten doseren op basis van het gewicht van de patiënt, maar op basis van de hoeveelheid lymfocyten in het bloed.

Een van de meest gevreesde complicaties na een donor-stamceltransplantatie (SCT) zijn afweerreacties tussen de donor en de patiënt. Hierbij kan sprake zijn van afstoting: een reactie tegen de toegediende stamcellen. De patiënt moet in dit geval een nieuwe transplantatie ondergaan en is tot die tijd extreem gevoelig voor infecties. Anderzijds kan er sprake zijn van een afweerreactie van de donorcellen tegen de patiënt: transplantatieziekte, in de Engelse literatuur graft-versus-host-disease (GvHD) genoemd. Hierbij roepen de donorcellen een immuunreactie op waardoor schade wordt aangericht aan organen zoals huid, lever en darmen.

ATG-behandeling

Om afstoting en GvHD te voorkomen krijgen patiënten enkele dagen vóór de SCT ATG toegediend. ATG vermindert het aantal T-lymfocyten (type witte bloedcellen) en voorkomt zo een eventuele afweerreactie. Echter, een te hoge of te lage ATG-concentratie in het bloed zorgt voor een suboptimaal resultaat. Zowel de Europese als Amerikaanse SCT organisaties adviseren dat de ATG-dosering moet worden bepaald op basis van het lichaamsgewicht van de patiënt, zonder dat dit wetenschappelijk is onderbouwd.

Optimale dosering

Nadat eerder Nederlands onderzoek bij kinderen onder leiding van kinderarts-oncoloog/immunoloog dr. Jaap Jan Boelens van het UMC Utrecht al hadden aangetoond dat er een verband is tussen ATG-blootstelling en overleving na SCT, besloot men te onderzoeken of dit óók voor volwassenen geldt. Dezelfde onderzoekers combineerden de resultaten van de kinderstudie met gegevens van volwassen patiënten met leukemie of myelodysplastisch syndroom. Ook bij volwassenen bleek dat de ATG-blootstelling na SCT zeer variabel was en dat doseren op basis van het lichaamsgewicht van de patiënt – de huidige praktijk –verre van optimaal was. Doseren op basis van de hoeveelheid lymfocyten in het bloed vóór de eerste ATG gift, blijkt tot een meer voorspelbare ATG-blootstelling te leiden, en dus tot betere overlevingskansen.

Betere overlevingskans

Uit een retrospectieve analyse van SCT-procedures bij 146 patiënten in het UMC Utrecht tussen 2004 en 2015 bleek dat patiënten met een optimale ATG-blootstelling (65-90 eenheden per dag/mL) een hogere 5-jaars overleving (69 procent) hadden ten opzichte van patiënten met een te lage (32 procent) of een te hoge (48 procent) blootstelling aan ATG.

Internist-hematoloog prof. dr. Jurgen Kuball van het UMC Utrecht zegt: “Door onze bevindingen zijn wij een intensieve discussie binnen de beroepsgroep gestart of veel behandelprotocollen niet achterhaald zijn. De toekomst zal een dosering op basis van het lymfocyten-getal vóór eerste ATG-gift van de betreffende patiënt zijn en niet meer op basis van lichaamsgewicht. Door deze geïndividualiseerde aanpak zorgen we er voor dat méér patiënten een stamceltransplantatie kunnen overleven.”

Stamceltransplantatie

Jaarlijks krijgen in Nederland ongeveer 400 patiënten een allogene SCT, waarvan rond de 90 kinderen. Deze behandeling is een laatste behandeloptie bij ernstige vormen van leukemie, afweerstoornissen, metabole ziekten en beenmergfalen. Een SCT is risicovol, 10 tot 50 procent van de patiënten die een SCT ondergaan sterft uiteindelijk, afhankelijk van indicatie.

Publicatie

Admiraal R, Nierkens S, de Witte MA, et al. Association between anti-thymocyte globulin exposure and survival outcomes in adult haematopoietic cell transplantation: a multicentre, retrospective pharmacodynamic cohort analysis. Lancet Haematology 2017

The post Slimmer doseren van medicatie redt levens na stamceltransplantatie bij leukemiepatiënten UMC Utrecht appeared first on SIN-NL.

Vertrek Ton Poos CWZ uit Raad van Bestuur 16 mei 2017

$
0
0

Vertrek Ton Poos CWZ

16 maart 2017
Ton Poos CWZ

Ton Poos, lid van de raad van bestuur, zal per 16 mei aanstaande zijn dienstverband bij het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis (CWZ) beëindigen.

Na ruim drie jaar lidmaatschap van de collegiale raad van bestuur van CWZ  oriënteert hij zich op een nieuwe eindverantwoordelijke positie in de gezondheidszorg, waarbij hij zijn betrokkenheid bij de zorg kan combineren met zijn grote kennis en ervaring op het gebied van bedrijfsvoering.

Sedert  1 februari 2014 maakt Poos deel uit van de raad van bestuur van CWZ en had als belangrijke aandachtsgebieden naast de diverse medisch inhoudelijke units, de verantwoordelijkheid voor ICT (o.a. de invoering van een elektronisch patiëntendossier), transmurale zorg en samenwerking in de regio.

De raad van toezicht is Ton Poos dankbaar voor zijn belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de organisatie.
Na zijn vertrek wordt het bestuur gevormd door Bart Bemelmans (voorzitter) en Gosse van der Veen.

The post Vertrek Ton Poos CWZ uit Raad van Bestuur 16 mei 2017 appeared first on SIN-NL.

Ervaringsdeskundigen verpleegzorginstellingen geïnstalleerd bij IGZ

$
0
0

Ervaringsdeskundigen geïnstalleerd

Op 16 maart  2017 hebben zeven ervaringsdeskundigen de eed of belofte afgelegd. Zij gaan samen met inspecteurs van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) op bezoek bij verpleegzorginstellingen.De ervaringsdeskundigen krijgen nu eerst twee trainingsdagen. Daarna brengen ze ieder vijf of zes inspectiebezoeken aan verpleeghuizen. Net zoals inspecteurs werken ze in duo’s. De inspectieteams zullen dus uit vier personen bestaan. In totaal worden 20 bezoeken afgelegd.

Tijdens de bezoeken observeren de ervaringsdeskundigen de woonomgeving. Ook praten ze met de bewoners. Na elk bezoek delen zij met de inspecteurs wat ze gezien en gehoord hebben. De proef duurt tot de zomer. Daarna bekijkt de inspectie wat de gezamenlijke bezoeken hebben bijgedragen aan het toezicht.

Beediging ervaringsdeskundige

Een van de ervaringsdeskundigen legt de eed af, met op de achtergrond inspecteur-generaal Ronnie van Diemen en een IGZ-medewerker.

The post Ervaringsdeskundigen verpleegzorginstellingen geïnstalleerd bij IGZ appeared first on SIN-NL.

IGZ: Aanwijzingen MC Slotervaart beëindigd

$
0
0

Aanwijzingen MC Slotervaart beëindigd

De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) heeft de twee lopende aanwijzingen bij het MC Slotervaart in Amsterdam beëindigd. MC Slotervaart heeft de tekortkomingen opgelost. Het ziekenhuis voldoet nu aan alle voorwaarden van de aanwijzingen.

Waarover gingen de aanwijzingen?

De eerste aanwijzing gaf de IGZ in juli 2016. Deze aanwijzing betrof het convenant ‘Veilige toepassing van medische technologie in het ziekenhuis’. Dit gaat over hoe een ziekenhuis veilig moet omgaan met medische technologie in de patiëntenzorg. Hier voldeed het ziekenhuis niet aan.

In november 2016 volgde een aanwijzing over het operatief proces. Bij inspectiebezoeken werd duidelijk dat hierin tekortkomingen waren. Die kunnen ernstige gevolgen hebben voor de patiëntveiligheid.

Vervolgtoezicht

MC Slotervaart heeft de tekortkomingen opgelost. Het ziekenhuis voldoet nu aan alle voorwaarden van de aanwijzingen. De inspectie blijft de voortgang bij MC Slotervaart nauwlettend volgen.

Meer informatie

The post IGZ: Aanwijzingen MC Slotervaart beëindigd appeared first on SIN-NL.

Hersenstichting steunt verbreding laboratoriumonderzoek naar onderzoek op mensen

$
0
0

Programma Translationeel Onderzoek

Het Programma Translationeel Onderzoek richt zich op het vertalen van succesvol onderzoek uit het laboratorium naar onderzoek op mensen.
Veelbelovende behandelmethoden komen zo sneller bij de patiënt. Zonder dit soort onderzoek dringen belangrijke vindingen onvoldoende door in de kliniek en op de markt. Translationeel onderzoek draagt bij aan een hogere kwaliteit van preventie en zorg en lagere kosten.

De Hersenstichting zet juist op dit soort onderzoek in omdat de overstap van onderzoek in het lab naar onderzoek met mensen lastig blijkt. De onderzoeken moeten aan zeer strenge eisen voldoen en toepasbaar zijn in de situatie van de patiënt. De Hersenstichting wil stimuleren dat deze stap toch gezet wordt, omdat het op korte termijn de zorg voor hersenpatiënten kan verbeteren.

Het programma is een samenwerking tussen de Hersenstichting, SGF, Health Holland en ZonMw. Deze partijen vinden dat translationeel onderzoek noodzakelijk is om veelbelovende behandelmethoden bij de patiënt te krijgen. Door de krachten te bundelen kunnen beschikbare middelen efficiënter worden ingezet en kansrijke onderzoeken makkelijker de praktijk bereiken.

In totaal ondersteunt de Hersenstichting vier van dit soort onderzoeken. Al deze onderzoeken maken gebruik van bestaande medicatie. Deze medicatie is ontwikkeld voor een andere aandoening en dus veilig voor het gebruik door mensen. Tijdens het laboratoriumonderzoek blijkt de medicatie ook goed te werken op de hersenaandoening. Bestaande medicatie zou hiermee voor een nieuwe groep patiënten uitkomst kunnen bieden. Met deze aanpak hoeft er geen nieuw medicijn ontwikkeld te worden. Daarmee worden hoge ontwikkelkosten bespaard.

 De gehonoreerde onderzoeken zijn:

Voorkomen psychische klachten bij gebruik corticosteroïden

Jaarlijks worden 800.000 mensen in Nederland behandeld met corticosteroïden. [Toevoeging SIN-NL:  Dit zijn medicijnen die ontstekingen remmen of zwellingen onderdrukken.] Bij ongeveer 1 op de 5 leidt dit tot psychische problemen, zoals somberheid en slaapproblemen. Tienduizenden patiënten krijgen zelfs zeer ernstige depressieve klachten of psychoses.

In het onderzoek krijgen patiënten die corticosteroïden gebruiken ook het lichaamseigen hormoon cortisol toegediend. Het idee is dat de kunstmatige corticosteroïden de afgifte van het lichaamseigen cortisol onderdrukken. Dit verstoort het normale hormonale evenwicht in de hersenen. Met de toediening van lichaamseigen cortisol wordt dat weer hersteld.

Het onderzoek wordt geleid door Prof. dr. O.C. Meijer Neuroendocrinoloog in het Leiden University Medical Center.

Depressie na jeugdtrauma beter behandelen

Jeugdtrauma’s hebben grote invloed op het ontstaan van depressieve klachten in de rest van het leven. Bij mensen met jeugdtrauma’s komen depressies veel voor en deze duren vaak lang. Uit eerder onderzoek blijkt dat jeugdtrauma het gebruik van de genetische informatie verandert. Sommige stukjes van het erfelijke materiaal gaan anders werken. Gezonde mensen maken deze aanpassingen na hun jeugdtrauma. Maar patiënten met een bipolaire stoornis hebben deze aanpassingen niet, terwijl zij wel vaak jeugdtrauma hebben. Zij hebben hierdoor extra veel last van hun jeugdtrauma.

De onderzoekers gaan een groep patiënten met een bipolaire stoornis, jeugdtrauma en depressieve klachten behandelen met het voedingssupplement SAMe. Dit medicijn kan het erfelijk materiaal aanpassen. Een andere groep krijgt een placebo. Alle patiënten krijgen ook de traumatherapie EMDR. Bekeken wordt of de behandeling van therapie in combinatie met SAMe tot langdurige verbetering leidt.

Het onderzoek wordt geleid door Dr. M.P.M. Boks, Psychiater en onderzoeker in het UMC Utrecht Hersencentrum.

Ghreline om hersenherstel bij comapatiënten te bevorderen

In Nederland worden jaarlijks zo’n 5.000 patiënten in coma opgenomen als gevolg van hersenschade na een hartstilstand. De hersenschade is zo ernstig dat de helft van de patiënten niet meer wakker wordt en overlijdt. De andere helft heeft kans op blijvend hersenletsel. Er is geen behandeling beschikbaar om het herstel van de hersenen te bevorderen.

Het onderzoek richt zich op de effecten van het middel ghreline. Dit is een natuurlijk hormoon dat een milde activerende werking heeft op zenuwcellen. Het idee is dat door hersencellen te activeren, zij minder snel afsterven. Langdurige inactiviteit komt na een hartstilstand namelijk veel voor en is schadelijk voor zenuwcellen. De onderzoekers vergelijken patiënten met en zonder ghreline behandeling en kijken daarbij naar het herstel van de patiënten en de hersenactiviteit met hersenfilmpjes.

Het onderzoek wordt geleid door Dr. J. Hofmeijer, Assistant professor en neuroloog bij de Universiteit Twente en Ziekenhuis Rijnstate.

Ontstekingsremmers om schade na bloeding tussen hersenvliezen te verminderen

Jaarlijks krijgen in Nederland ongeveer 1200 mensen een bloeding tussen de hersenvliezen. Het overkomt vaak jonge mensen: de helft is jonger dan 50 jaar. Eenderde overlijdt hieraan, en 1 op de 3 heeft blijvende hersenschade en klachten. Bij dit soort hersenbloedingen leidt het bloed tussen de hersenvliezen tot een plaatselijke ontstekingsreactie. Deze ontstekingsreactie beschadigt de hersenen. Bij onderzoek in het lab blijkt dat behandeling met ontstekingsremmers de hersenschade tot wel 40% vermindert. In het onderzoek wordt deze ontstekingsremmer twee maal toegediend. Vervolgens wordt van de patiënten de ontstekingsactiviteit gemeten en bijgehouden hoe veel lichamelijke of verstandelijke beperkingen zij hebben.

Het onderzoek wordt geleid door Dr. M.D.I. Vergouwen Neuroloog in het UMC Utrecht Hersencentrum.

The post Hersenstichting steunt verbreding laboratoriumonderzoek naar onderzoek op mensen appeared first on SIN-NL.

Kwik taboe in kindervulling

$
0
0

Tandartsen in de EU-landen mogen vanaf volgend jaar juli geen kwik meer gebruiken in vullingen bij kinderen, zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven. Het Europees Parlement steunde dinsdag in ruime meerderheid een wet die dit regelt.

Giftig
Tegen 2030 zou het giftige zware metaal helemaal taboe moeten zijn in amalgaamvullingen. Een eerder voorstel om dat eind 2022 in te laten gaan bleek niet haalbaar. In EU-landen als Nederland, Duitsland, Zweden en Frankrijk zijn tandartsen al zeer spaarzaam met kwik.

Verdere beperking
Van de 75 ton kwik die jaarlijks in de EU wordt gebruikt gaat een kwart naar de tandheelkunde. De dinsdag aangenomen wetgeving zorgt voor een verdere beperking van de import en voorziet op termijn in een kwikverbod bij productieprocessen. Ook aan de opslag van vloeibaar kwik komt een eind.

Europees parlementariër Bas Eickhout (GroenLinks) sprak van ,,een grote overwinning voor de volksgezondheid en het milieu”. ANP

The post Kwik taboe in kindervulling appeared first on SIN-NL.


Telezorg voor patiënten met hartfalen en sociaal-psychologische problematiek

$
0
0

Samenwerkende telezorg voor patiënten met hartfalen en sociaal-psychologische problematiek

Oude mensen en mensen in fysiek minder goede staat blijven steeds langer zelfstandig thuis wonen. Zelfzorg is dan een bittere noodzaak om buiten het ziekenhuis te blijven. Telezorg gaat naar verwachting vaker nabije zorg vervangen. Bij telezorg of zorg op afstand helpt de arts de patiënt bij zelfzorg vanuit thuis. Hij overlegt met een patiënt via de app, zorgt ervoor dat de patiënt zich aan de leefregels houdt en grijpt in als het nodig is. Uit onderzoek van professor Steffen Pauws blijkt echter dat telezorg bijvoorbeeld niet geschikt is voor depressieve patiënten met hartfalen. Pauws houdt hierover op 17 maart 2017  zijn oratie in de aula van Tilburg University.

Telezorg, naar het idee om mensen onafhankelijk in hun eigen huis te laten blijven wonen met ondersteunende technologieën, geeft aanmerkelijke gezondheidswinst voor de patiënt, een vermindering van 34% op de kans op vroegtijdig overlijden, een vermindering van 21% op het aantal spoedopnames en een merkbare verbetering in de kwaliteit van leven.

Een aantal studies suggereert dat patiënten, ongeacht de ernst van hun hartfalen en andere aandoeningen, gemiddeld bijna een anderhalf keer hoger overlijdensrisico hebben als hun hartfalen gepaard gaat met een depressie dan in het geval van hartfalen alleen.

Naast depressie is er ook een aantal andere sociaal-psychologische factoren bij hartfalen die een negatieve rol spelen bij het ziektebeloop. Deze factoren zijn het alleen wonen zonder partner, een cognitieve beperking en een verhoogde kwetsbaarheid voor gezondheidsproblemen vanwege het ouder worden. Er valt nog veel te leren over hoe telezorg het beste werkt voor patiënten met hartfalen en sociaal-psychologische problematiek. Adequate zorg zou deze problematiek bij patiënten eerst moeten verminderen voordat de mate van zelfzorg bij de patiënt vergroot kan worden.
Samenwerkende rol leidend tot nieuwe zorgvorm

Pauws: ‘In Nederland zouden de huisarts, praktijkondersteuners en de GGZ, naast de cardioloog uit het ziekenhuis, een samenwerkende rol moeten spelen in deze nieuwe zorgvorm.’ Telezorg in een samenwerkende zorgcontext kan een effectief recept zijn voor deze specifieke uitdagingen.

Dr. Steffen Pauws is per 1 februari 2016 benoemd op de bijzondere leerstoel Data Science, eHealth and Communication bij Tilburg School of Humanities. Deze leerstoel en bijbehorend onderzoek op het gebied van effectief gebruik van data en informatie technologie in de gezondheidszorg wordt mogelijk gemaakt door Philips Research. De leerstoel valt binnen het departement Communicatie- en Informatiewetenschappen. Pauws werkt nauw samen met het Tilburg Center for Cognition and Communication (TICC).

The post Telezorg voor patiënten met hartfalen en sociaal-psychologische problematiek appeared first on SIN-NL.

Arts-Kamerleden Volp en Van Gerven op zoek naar ander werk

$
0
0

Commentaar SIN-NL
Henk van Gerven -huisarts tot 2003 – heeft NIETS gedaan om de positie van slachtoffers van medische fouten te verbeteren, integendeel. Hij hoort zich diep te schamen.
Ook Marith Volp -huisarts- zweeg.
DIt is onethisch en onprofessioneel.
Maar het is niet te laat om berouw te tonen en alsnog daadwerkelijke hulp aan slachtoffers van medische fouten te verlenen.
Waar wachten jullie op?

———-

Een loopbaan ‘ergens in de zorg’. En een politiek vervolg buiten de Tweede Kamer. Dat is waar respectievelijk huisarts Marith Volp en oud-huisarts Henk van Gerven over nadenken nu zij niet meer terugkeren in de Tweede Kamer.

Gezien de voorlopige verkiezingsuitslag wordt het nieuwe parlement artsenloos: niemand van de tien verkiesbare artsen maakt kans op een zetel. Volp was strijdbaar van tevoren: met haar veertiende plek op de PvdA-lijst ‘moet het lukken’, zei ze. Maar door het historisch grote zetelverlies van de PvdA, die met negen zetels achterblijft, lukte het niet. Alleen voorkeursstemmen zouden haar nog terug in het pluche kunnen krijgen – of een vervanging op een later moment, zoals Volp drieënhalf jaar geleden in de Kamer kwam. ‘Ik ga ervan uit dat ik niet terugkom. Dat vind ik uiteraard heel jammer’, aldus Volp. ‘Ik ben ook teleurgesteld over de uitslag voor de partij.’

Volp werkte de laatste tijd om de week één dag in een huisartsenpraktijk in Amsterdam Nieuw-West. Ze hoopte die werkzaamheden na de verkiezingen naar een wekelijkse frequentie te brengen, in combinatie met Kamerwerkzaamheden.

‘De praktijk is heel belangrijk voor me. En daar heb ik nu meer tijd voor’, constateert Volp.

Maar dat wil niet per se zeggen dat ze zich weer richt op een artsenloopbaan. Volp zegt zich nu eerst te willen beraden en uit te willen rusten, na ‘een intensieve drieënhalf jaar in de Kamer en na de campagne’. ‘Ongetwijfeld ga ik iets in de zorg doen, daar ligt mijn hart. Ik heb mijn halve leven in de zorg gewerkt, ergens daar kom ik weer bovendrijven.’

Henk van Gerven had zijn loopbaan na ruim tien jaar Kamerlidmaatschap graag in de politiek gecontinueerd, zegt hij. Zijn zeventiende plek op de SP-lijst garandeerde hem de gewenste voortzetting niet. ‘Ik schatte mijn kansen fiftyfifty in van tevoren’, aldus Van Gerven. ‘Ik heb niet gevochten voor een hogere plek. Maar mijn bedoeling was wel terug te keren.’ Omdat hij geen voorkeurscampagne heeft gevoerd – ‘dat ligt niet in mijn aard’– verwacht hij niet via voorkeursstemmen nog een kans te maken.

Een vervolgloopbaan als huisarts ‘ligt niet voor de hand’, aldus Van Gerven. ‘Ik ben 62 jaar en al sinds 2003 een niet-praktiserend huisarts.’ Hij verwacht politiek actief te blijven, en ‘als politicus met een artsenachtergrond aan de weg te timmeren’. ‘De komende tijd moet blijken op welke manier.’

Over de waarschijnlijk artsloze samenstelling van de nieuwe Kamer zegt Volp: ‘Het zou goed zijn als er meer mensen met kennis van en ervaring in de zorg een bijdrage leveren aan de Tweede Kamer. Maar het is niet zo, wat artsen betreft. De sector zal de nieuwe Kamer zo goed mogelijk van informatie moeten blijven voorzien, zodat die oog heeft voor de noden van mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de zorg.’ Ook Van Gerven betreurt dit, want volgens hem schreeuwen sommige dossiers om de ‘eigen ervaring van artsen, die weten dat het medisch beroepsgeheim het fundament van het artsenvak is’.

print dit artikel

The post Arts-Kamerleden Volp en Van Gerven op zoek naar ander werk appeared first on SIN-NL.

Gupta Strategists brengt studie ‘Winst in de Nederlandse zorgsector’ uit

$
0
0

Gupta Strategists bracht systematisch de winsten in de zorgsector in kaart. Daaruit blijkt dat van de ~EUR 80 mld die wij aan zorg uitgeven in totaal ~EUR 7 mld nettowinst gemaakt wordt. Dit komt neer op ~EUR 430 per inwoner per jaar. Met een winstgevendheid van 10% is de zorg minder winstgevend dan het gemiddelde van alle sectoren (12%).

In absolute zin belandde het grootste deel van deze winst, EUR 1,8 mld, bij fabrikanten van medische apparatuur en hulpmiddelen. Zorginstellingen verdienden EUR 1,5 mld, en farmaceutische bedrijven verdienden EUR 1,0 mld aan winst in de Nederlandse zorg. Ook gaat EUR 1,1 mld aan winsten naar professionals. Deze zijn min of meer gelijkmatig verdeeld over huisartsen, specialisten, apothekers en paramedici.

In relatieve zin zien wij dat financiële dienstverleners en de farmaceutische industrie de hoogste winstpercentages kennen, respectievelijk 25-30% en 20-25%. Onder professionals variëren winstmarges tussen 10% en 20%, waarbij huisartsen, paramedici en tandartsen relatief hoog zitten. Intramurale instellingen en ziekenhuizen, zorgverzekeraars, groothandels en de bouw zijn deelsectoren met relatief gezien de laagste winstpercentages (allen 0-5%).

Wij vinden in onze studie dat de winst correspondeert met de macht die de verschillende spelers in de zorg hebben. De mate van winstregulering correspondeert juist niet met de machtspositie. De huidige winstregulering is het zwaarst op de minst machtige deelsectoren die winstregulering het minst nodig hebben. Voor deelsectoren waar de relatieve machtspositie hoog is, zoals de farmaceutische industrie en zorgprofessionals, is juist weinig winstregulering.

Blijkens de vurige maatschappelijke discussie over winst in de zorg voelt (over)winst voor velen als oneerlijk. Misschien dat de heftigheid van het debat wordt gevoed door de machteloosheid van de politiek om de winsten terug te dringen. Dat komt doordat winst de resultante is van macht en de sectoren waar winst gemaakt worden ook te machtig zijn om de winsten te reguleren.

Uiteindelijk is winst echter maar een klein deel van de zorgkosten. Ook als de volledige winst kan worden afgeroomd, blijft er nog ongeveer 90% van de zorgkosten over en leven we momenteel gemiddeld 20 jaar in slechte gezondheid. Het lijkt dus belangrijk om te focussen op de kwaliteit van onze zorg en de doelmatigheid in plaats van puur de winstgevendheid.

————-


‘Bijna tien procent zorguitgaven wordt als winst uitgekeerd’

Bijna tien procent van de totale zorguitgaven oftewel zeven miljard euro wordt als winst uitgekeerd. In absolute zin maken fabrikanten van medische apparatuur en hulpmiddelen de grootste winst. Relatief gezien kennen financiële dienstverleners en de farmaceutische industrie de hoogste winstpercentages.
 Eén en ander komt naar voren uit het rapport ‘Ezeltje strek je – Een studie naar winst, macht en regulering in de Nederlandse gezondheidszorg’ van Gupta Strategists. Voor deze studie analyseerde het adviesbureau jaarverslagen binnen alle deelsectoren van de zorg, inclusief die van toeleveranciers zoals ICT-bedrijven, farmaceutische bedrijven en financiële dienstverleners.

Volgens Gupta blijkt hieruit dat van de 80 miljard euro die Nederlanders aan zorg uitgeven in totaal 7 miljard euro als nettowinst aangemerkt kan worden. Dit komt neer op 430 euro per inwoner per jaar. Wel is de zorg met een winstgevendheid van 10 procent minder winstgevend dan het gemiddelde van alle sectoren (12 procent), zo stelt het adviesbureau.

Met 1,8 miljard euro belandt de grootste winst in absolute zin bij fabrikanten van medische apparatuur en hulpmiddelen. Zorginstellingen incasseren een winst van 1,5 miljard euro, de farmaceutische industrie maakt 1 miljard euro winst. Ook gaat er 1,1 miljard aan winst naar professionals, min of meer gelijkmatig verdeeld over huisartsen, specialisten, apothekers en paramedici.

Relatieve winst

Met winstpercentages van respectievelijk  25 tot 30 procent en 20 tot 25 procent boeken financiële dienstverleners en farmaceuten in relatieve zin de hoogste winst, zo stelt Gupta. Onder professionals variëren winstmarges van 10 tot 20 procent, waarbij huisartsen, paramedici en tandartsen relatief hoog zitten. Intramurale instellingen en ziekenhuizen, zorgverzekeraars, groothandels en de bouw zitten met winstpercentages van 0 tot 5 procent relatief laag.

Discussie

Met het onderzoek wil Gupta feiten aandragen in het vaak beladen debat over de toekomst van de zorg “Een belangrijk terugkerend element in deze discussies is het concept van winst”, stellen de opstellers van de analyse. “Mogen zorgverzekeraars winst uitkeren? Maken  farmaceuten misbruik van hun positie in de jacht op onredelijke winsten? Moeten medisch specialisten het concept van maatschappen (en dus het potentieel nastreven van winst) opgeven en in loondienst gaan?”

Macht = winst

Zonder direct antwoord op deze vragen formuleert Gupta enkele kritische observaties. Wat volgens het adviesbureau opvalt is dat er in de een duidelijk verband is tussen macht en winst. In de zorgketen ligt de meeste macht bij de deelsectoren die het verste van de eindklant staan. Om die reden kennen financiële dienstverleners, ICT-bedrijven, fabrikanten van apparatuur en hulpmiddelen, en de farmaceutische industrie volgens Gupta dan ook de hoogste winsten. De andere actoren, met uitzondering van zorgprofessionals die direct in contact staan met de patiënt, hebben beperkt macht en dientengevolge lage winstmarges.

De studie laat volgens Gupta zien dat de huidige regulering van winstuitkering vooral is gericht op deelsectoren waarvan de relatieve machtspositie toch al laag is, zoals zorgverzekeraars en intramurale instellingen. Voor deelsectoren waar de relatieve machtspositie hoog is, zoals de farmaceutische industrie en zorgprofessionals, is juist weinig winstregulering. Volgens Gupta wordt winstuitkering op dit moment het sterkst gereguleerd in die deelsectoren waar regulering het minst nodig is.

Daarnaast valt volgens Gupta op hoe geld geld volgt. In die segmenten die de hoogste winsten beloven, worden ook de grootste investeringen gedaan. Financiële prikkels leiden er zo toe dat innovatie vooral wordt gestimuleerd in complexe zorg. Dit komt omdat hier relatief veel medisch specialistische zorg, apparatuur en geneesmiddelen worden ingezet. In preventie en langdurige zorg is de financiële prikkel om in innovatie te investeren juist laag.

Maatschappelijke meerwaarde

Gupta pleit er voor om het perspectief van de burger nadrukkelijker mee te wegen in de discussie over winstuitkering. Daarbij draait het om de vraag of een bepaalde  innovatie daadwerkelijk meerwaarde heeft, of alleen een financieel doel dient. “In plaats van te vechten tegen winsten, kunnen […] partijen ook uitgedaagd worden met dezelfde winst meer waarde te leveren”, stelt Gupta. “Als we met goed toezicht excessen voorkomen, kunnen winsten juist als stimulans dienen voor waarde verhogende innovaties. Voor innovaties zijn immers investeringen nodig. Als de investering uitblijft zal de zorg ook langzamer innoveren. […]  Vaak is het vaststellen dat een innovatie geen meerwaarde heeft ten opzichte van dat wat al voorhanden is, genoeg om machtsposities te breken. Winstniveaus zullen navenant dalen. In grote delen van bijvoorbeeld de farmaceutische zorg is dat gebeurd, terwijl in het vaststellen van uitwisselbaarheid van medische hulpmiddelen of dure geneesmiddelen nog minder maatregelen genomen zijn. Om deze stap te kunnen maken is een investering nodig in kennis en executiekracht. De overheid kan hier een belangrijke rol in spelen. ”

 

The post Gupta Strategists brengt studie ‘Winst in de Nederlandse zorgsector’ uit appeared first on SIN-NL.

CTG: Dick Bijl hoofdredacteur Geneesmiddelenbulletin bleef binnen de grenzen

$
0
0
CTG: Gebu-hoofdredacteur bleef binnen de grenzen

Arts en hoofdredacteur Dick Bijl van het Geneesmiddelenbulletin (Gebu) is binnen de grenzen van het wetenschappelijk debat en de gedragsregels voor artsen gebleven in zijn uitspraken over ADHD-medicatie. Dit oordeel sprak het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg gisteren uit.

Een psychiater had bij het tuchtcollege geklaagd dat de uitlatingen van Bijl in het Gebu en op tv over de veiligheid en effectiviteit van medicamenteuze behandeling van volwassenen met ADHD tot onrust onder zijn patiënten hadden geleid. Bijl bekritiseerde het toenemend voorschrijven van methylfenidaat bij deze groep, terwijl het middel voor volwassenen niet geregistreerd staat. Hij wees daarbij op de weigering van de EMA om een handelsvergunning te verlenen voor Concerta (methylfenidaat), omdat de werking niet tegen de bijwerkingen zou opwegen. Volgens de psychiater schaadde de hoofdredacteur hiermee het vertrouwen in de medische stand in het algemeen en in psychiaters in het bijzonder.

Het Regionaal Tuchtcollege (RTG) in Zwolle oordeelde in februari 2016 dat Bijl ‘niet de ruime grenzen van de vrijheid van meningsuiting die in tuchtrechtelijke zin bij een dergelijk debat gelden heeft overschreden’. Wel vond de tuchtrechter dat bepaalde bewoordingen ‘niet zijn onderbouwd en weinig wetenschappelijk overkomen (“Kennelijk kunnen psychiaters geneesmiddelen toepassen zonder dat zij daarbij verantwoording hoeven af te leggen…” en “Sommige psychiaters lijken…”)’.

In beide tuchtzaken stelde Bijl de ontvankelijkheid ter discussie. Hij betoogde dat hij niet handelde in de hoedanigheid van BIG-geregistreerde en de klager daarom bij de tuchtrechter aan het verkeerde loket was. Ook stelde hij dat de klagende psychiater geen rechtstreeks belanghebbende was en de klacht daarmee niet ontvankelijk. Het CTG volgt de redenering van het RGT dat klager rechtstreeks belanghebbende is ‘op basis van zijn stelling dat het artikel en de bijdrage van verweerder aan de televisie-uitzending onrust heeft veroorzaakt onder zijn patiënten en hun kinderen alsook onder artsen’.

Uitspraak Centraal Tuchtcollege

KNMG: Gedragsregels van artsen

Lees ook

The post CTG: Dick Bijl hoofdredacteur Geneesmiddelenbulletin bleef binnen de grenzen appeared first on SIN-NL.

Verkeerde vragenlijst leidt tot veel onterechte verdenkingen van kindermishandeling

$
0
0

Toevoeging SIN-NL
In de loop der jaren is gebleken dat meerdere artsen ter verdoezeling van eigen medische fouten ouders van kinderen (bv. R., K. en J.) geheel ten onrechte aanmelden als verdachten van kindermishandeling.
Wij raden ouders en iedere patiënt aan om zoveel mogelijk direct kopieën van consulten en dossiers op te vragen en zelf zoveel mogelijk te registreren via bv filmpjes of geluidsopnames, verklaringen van derden ed.
Dit is sowieso nuttig omdat de dossiers van artsen en verpleegkundigen vaak niet volledig, dus niet correct zijn, in strijd met hun wettelijke dossierplicht Wet Geneeskundige Behandelings Overeenkomst.


‘Vaak foute diagnose screening mishandeling’

bron: skipr.nl
De vragenlijsten die artsen sinds een paar jaar moeten gebruiken om kindermishandeling op te sporen, leiden tot een hausse aan onterechte verdenkingen. Bovendien worden niet alle mishandelde kinderen ermee opgespoord. Dat concludeert arts-onderzoeker Maartje Schouten in het proefschrift waarop ze deze week aan het UMC Utrecht promoveert.

Sinds 2011 screenen alle eerstehulpafdelingen en huisartsenposten standaard op kindermishandeling. Artsen gebruiken daarvoor een korte vragenlijst. Als een van de vragen met een alarmerend ja of nee wordt beantwoord, volgt nader onderzoek.

Schouten deed onderzoek naar ruim vijfduizend kinderen die in een jaar tijd op vijf Utrechtse huisartsenposten kwamen. Ze telde hoeveel kinderen positief en negatief scoorden op de vragenlijst en bekeek van welke kinderen er in de tien maanden erna bij Veilig Thuis (de advies- en meldpunten kindermishandeling) melding is gedaan.

Met je kind naar de huisarts? ‘Ik bedenk me nu twee keer’

Ouders die met een kind bij de huisarts of de spoedeisende hulp komen, worden verplicht gescreend. Dat leidt tot veel valse verdenkingen van mishandeling, terwijl echte gevallen soms toch worden gemist.

Op elke 100 verdenkingen waren er 92 onterecht. Bij 1 op de 100 kinderen gaf de screening aan dat er niets aan de hand was terwijl later toch een melding volgde. Utrechts onderzoek maakte eerder al duidelijk dat de vragenlijsten ook op de afdelingen spoedeisende eerste hulp vaak tot onterechte verdenkingen leiden (97 op de 100).

Nederland is het enige land ter wereld met een verplichte screening op kindermishandeling. De Inspectie voor de Gezondheidszorg legde deze op toen bleek dat er erg weinig meldingen over kindermishandeling binnenkwamen uit het ziekenhuis, terwijl juist op eerstehulp- en huisartsenposten artsen er vaak mee te maken zouden moeten hebben, aangezien ouders daar anoniem, zonder bemoeienis van hun eigen huisarts, hulp kunnen zoeken.

De inspectie laat weten vast te willen houden aan de vragenlijst zolang er geen betere is. ‘Voor niets doen is het probleem te ernstig’, zegt senior-inspecteur Frank van Leerdam. ‘Het alternatief is dat we nog meer mishandelde kinderen missen.’ Ook voorzitter Károly Illy van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde vindt afschaffen een slecht idee. Het opsporen van kindermishandeling is zo belangrijk, vindt hij, dat het risico op onterechte verdenkingen onvermijdelijk is.

Schijnveiligheid

We kunnen stellen dat ondanks de vragenlijst landelijk gezien honderden mishandelde kinderen worden gemist, en honderden kinderen ten onrechte worden aangemerkt als mishandeld

arts-onderzoeker Maartje Schouten
Schouten meent echter dat de lijst niet accuraat genoeg is. Sterker: de vragenlijst biedt zorgverleners schijnveiligheid, zegt kinderarts Elise van de Putte, die het onderzoek begeleidde. ‘Ze vertrouwen op de uitkomst van de test, terwijl die vaak niet klopt.’ De validiteit van de lijst is voor invoering nooit wetenschappelijk getoetst.

Schouten: ‘We kunnen stellen dat ondanks de vragenlijst landelijk gezien honderden mishandelde kinderen worden gemist en honderden kinderen ten onrechte worden aangemerkt als mishandeld.’ Dat heeft grote gevolgen, zegt ze. ‘Onterechte vermoedens kunnen een enorme emotionele uitwerking hebben op ouders en kind. En als we kinderen missen, worden die niet beschermd.’

Lenneke Alink, hoogleraar forensische gezinspedagogiek aan de universiteit Leiden, spreekt van een ‘mooi onderzoek met een minder rooskleurige uitkomst’. Ze denkt wel dat de resultaten voorzichtig moeten worden geïnterpreteerd omdat moeilijk valt te achterhalen bij hoeveel ouders inderdaad sprake is van een onterechte verdenking: lang niet elk geval van mishandeling wordt bij Veilig Thuis gemeld. Jaarlijks worden naar schatting 120 duizend kinderen en jongeren slachtoffer van mishandeling. In twintigduizend gevallen wordt onderzoek gedaan.

Of invoering van de screening effect heeft gehad, blijft onduidelijk, zegt Alink. Het aantal meldingen uit ziekenhuizen is de afgelopen tien jaar weliswaar verdubbeld, naar ruim 8 procent, maar er zijn in die tijd meer maatregelen genomen om kindermishandeling onder de aandacht te brengen.
——————————-

‘Vaak foute diagnose screening mishandeling’

Ondanks verplichte vragenlijsten die artsen hanteren om kindermishandeling op te sporen, worden in Nederland honderden mishandelde kinderen niet opgemerkt. Van honderden andere kinderen wordt ten onrechte gemeld dat ze mogelijk worden mishandeld. Dat blijkt uit onderzoek van het UMC Utrecht waar de Volkskrant maandag over schrijft.

Uit onderzoek onder vijfduizend kinderen uit Utrecht en omgeving blijkt dat de verdenking in negen op de tien gevallen niet klopt. “Onterechte vermoedens kunnen een enorme emotionele uitwerking hebben op ouders en kind”, aldus onderzoekster Maartje Schouten. “En als we kinderen missen, worden die niet beschermd.”

De vragenlijsten die artsen moeten invullen, bestaan sinds 2011. Op elke honderd verdenkingen blijken er 92 onterecht. De Inspectie voor de Gezondheidszorg laat in de krant weten vast te willen houden aan de vragenlijst zolang er geen beter middel is. (ANP)

The post Verkeerde vragenlijst leidt tot veel onterechte verdenkingen van kindermishandeling appeared first on SIN-NL.

MRSA bacterie in Canisius Wilhelmina ziekenhuis, opnamestop geplande opnames 4 specialismen

$
0
0

Maatregelen ziekenhuis Nijmegen wegens MRSA

Het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis in Nijmegen stelt geplande opnames op twee afdelingen zoveel mogelijk uit, omdat daar de MRSA-bacterie is aangetroffen. Vier patiënten hebben de bacterie bij zich. Drie van de besmette patiënten zijn inmiddels uit het ziekenhuis ontslagen.

De twee afdelingen waarvoor de maatregel geldt, hebben vier specialismen: plastische chirurgie, urologie, heelkunde en gynaecologie. ,,Alle spoedopnamen gaan gewoon door”, liet een ziekenhuiswoordvoerster maandag weten.

Alternatieven

Het is niet bekend hoeveel personen door de maatregel worden getroffen en hoe lang die van kracht blijft. “We bekijken het van dag tot dag”, aldus de woordvoerster. De meeste antibiotica helpen niet tegen MRSA. Wel zijn er alternatieven voor behandeling. Voor gezonde mensen is MRSA niet gevaarlijk. Wel voor personen met verminderde afweer. (ANP)
—————–

bron: cwz.nl 20 maart 2017

CWZ handhaaft maatregelen tegen verspreiding MRSA

Op donderdag 16 maart is bij drie patiënten die in CWZ waren opgenomen geconstateerd dat zij een MRSA-bacterie bij zich dragen. Het gaat om de community associated MRSA (CA-MRSA). Dit is een bacteriestam die veel buiten het ziekenhuis voorkomt en huidinfecties kan veroorzaken. Hoewel deze stammen ongevoelig zijn voor meerdere antibiotica, zijn er voldoende alternatieven voor de behandeling beschikbaar.

Maatregelen
De drie patiënten die de bacterie bij zich hebben, zijn direct geïsoleerd verpleegd volgens landelijke richtlijnen. Inmiddels zijn zij ontslagen uit het ziekenhuis. Medewerkers met wie zij in contact zijn geweest en de andere patiënten van de twee afdelingen waar zij verbleven zijn ook onderzocht op de aanwezigheid van MRSA. Hieruit blijkt dat ook een vierde patiënt de bacterie bij zich draagt.

Voorzorg
Om de verspreiding beter te kunnen controleren, worden de volgende dagen geplande opnames op de twee afdelingen waar de bacterie is gevonden waar mogelijk uitgesteld. Patiënten om wie het gaat, zijn geïnformeerd. Alle spoedopnames gaan gewoon door.

The post MRSA bacterie in Canisius Wilhelmina ziekenhuis, opnamestop geplande opnames 4 specialismen appeared first on SIN-NL.

Consumentebond: 53 tandartspraktijken gebruiken titel orthodontist onterecht

$
0
0

Nog steeds pseudo-orthodontisten actief

Nieuws | Veel pseudo-orthodontisten uit het onderzoek van de Consumentenbond uit 2016 zijn nog steeds niet duidelijk in hun voorlichting. 53 tandartspraktijken maken in 2017 nog steeds onvoldoende duidelijk dat er geen orthodontist bij de praktijk werkt. De Consumentenbond vraagt de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGz) om op te treden.

De Consumentenbond ziet nog steeds uiteenlopende vormen van misleiding, variërend van suggestief tot ronduit verboden titelgebruik. Omschrijvingen als ‘specialisatie orthodontie’ en ‘MSc Orthodontie’ laten consumenten denken dat ze door een orthodontist geholpen worden. Andere zorgverleners beschrijven uitgebreid hun opleiding en doen zo voorkomen dat er een specialist werkt. Op een website staat dat de behandelaar in België ‘de officiële en fulltime opleiding tot specialist-orthodontist aan de universiteit heeft gevolgd’. Deze behandelaar is desondanks helemaal geen orthodontist, blijkt uit de gegevens in het BIG-register voor beroepen in de gezondheidszorg. Alleen tandartsen met de specialisatie ‘dento-maxillaire orthopaedie (orthodontist)’ zijn orthodontist.

Aanpassen

De 4 beroepsorganisaties voor tandartsen en orthodontisten (KNMT, NVvO, ANT en OVAP) kondigden na het eerdere onderzoek van de Consumentenbond aan met bindende afspraken een eind aan het woud van verwarrende titels te zullen maken. Daardoor moet voor consumenten duidelijk worden wat de beroepsstatus van de behandelaar is. De organisaties willen met de Consumentenbond dat de IGz na een gewenningsperiode gaat toezien op naleving van de afspraken. In de Consumentengids roept de Consumentenbond de individuele zorgverleners op om direct websites en ander informatiemateriaal aan te passen aan het door de beroepsgroepen opgestelde protocol en niet het einde van de gewenningsperiode af te wachten.

Lees ook:


Consumentenbond: nog steeds fout gebruik titel orthodontist

bron: skipr.nl

53 tandartspraktijken maken in 2017 nog steeds onvoldoende duidelijk dat er geen orthodontist bij de praktijk werkt. Dat stelt de Consumentenbond na eigen onderzoek. De bond vraagt de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) om op te treden.

Alleen tandartsen met de specialisatie dento-maxillaire orthopaedie (orthodontist) zijn orthodontist. De Consumentenbond publiceerde in 2016 over misleiding door suggestief of zelfs verboden titel gebruik bij tandartsenpraktijken.

“Omschrijvingen als ‘specialisatie orthodontie’ en ‘MSc Orthodontie’ laten consumenten denken dat ze door een orthodontist geholpen worden”, schrijft de Consumentenbond. “Andere zorgverleners beschrijven uitgebreid hun opleiding en doen zo voorkomen dat er een specialist werkt.”

De vier beroepsorganisaties voor tandartsen en orthodontisten (KNMT, NVvO, ANT en OVAP) kondigden na het eerdere onderzoek van de Consumentenbond aan met bindende afspraken een eind aan het woud van verwarrende titels te zullen maken. De organisaties willen met de Consumentenbond dat de IGZ gaat toezien op naleving van de afspraken.

In de Consumentengids roept de Consumentenbond de individuele zorgverleners op om direct websites en ander informatiemateriaal aan te passen aan het door de beroepsgroepen opgestelde protocol.

The post Consumentebond: 53 tandartspraktijken gebruiken titel orthodontist onterecht appeared first on SIN-NL.


Waarschuwing voor longarts verantwoordelijk voor de dood van Rogier Mooij 21jr

$
0
0

Commentaar SIN-NL

Schokkend!
Een jongeman van 21 is onnodig overleden omdat de longarts weigerde om de jongeman zelf te zien.

Dit betekent dat de longarts wegkomt met de lichtste maatregel.
Dit betekent dat de naam van de longarts onbekend blijft.
Dit betekent dat er geen hoger beroep ingesteld kan worden, volgens het reglement van het tuchtcollege.
Dit betekent dat het tuchtcollege de Muur van Stilte over verantwoordelijke artsen voor onnodige dood van Rogier handhaaft.

Deze tuchtrechters verdienen plaatsing op de zwarte lijst van SIN-NL .
Beslis zelf of U als patiënt U naar de spoedeisende hulp en de longartsen van het Tergooiziekenhuis wilt gaan.
U bent gewaarschuwd…………

Overigens is het even schokkend dat de Inspectie Gezondheidszorg uitsluitend de onbekende longarts heeft aangeklaagd en geen tuchtklachten heeft ingediend tegen de betrokken arts-assistente en de betrokken internist.

Lees meer in SIN-NL doofpotdossier Tergooiziekenhuis en de dood van Rogier Mooij 21 jr


Medisch tuchtcollege geeft waarschuwing aan arts overleden hockeyer

bron: nu. nl
Het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam heeft een longarts een waarschuwing gegeven die als supervisor optrad bij de behandeling van de overleden oud-hockeyer Rogier Mooij. Volgens het tuchtcollege had de arts de patiënt ook zelf moeten zien.

Mooij kwam in november 2014 naar het ziekenhuis in Blaricum met pijn aan zijn schouders en armen. Hij was benauwd en voelde zich al enige tijd niet lekker. Hij werd onderzocht door een arts-assistent, die dacht aan een klaplong.

De arts-assistent liet het bloed, hart en longen van Mooij onderzoeken en voerde op afstand overleg met een internist en de verantwoordelijke longarts. Na een tweede longfoto en laboratoriumonderzoek bleek er geen sprake van een klaplong en werd Mooij opgenomen in het ziekenhuis in Hilversum.

Onvoldoende beleid

De toen 21-jarige Mooij overleed diezelfde nacht. Na nader onderzoek op aandringen van zijn ouders, werd duidelijk dat hij last had van een ontstoken hartzakje. Dit was geen optie die de artsen hadden overwogen.

Het verwijt van het IGZ was dat de longarts als supervisor van de assistent onvoldoende adequaat beleid zou hebben bepaald en dat de man de patiënt zelf had moeten beoordelen, gelet op de toestand waarop de man op de eerste hulp verkeerde.

Longarts

De arts vindt dat hij het onderzoek naar de man over mocht laten aan de arts-assistent. De assistent heeft de patiënt systematisch onderzocht en de arts vertrouwde op haar beoordeling. Zij heeft in nauw overleg met onder anderen de internist besloten welke behandeling adequaat zou zijn.

Het onverwachte overlijden van Mooij was volgens de longarts voor niemand te voorzien. Ook als hij de patiënt wel zelf had gezien, was het volgens de man hoogstwaarschijnlijk niet anders gelopen.

Onvoldoende ervaring

Volgens het tuchtcollege had de longarts de behandeling van Mooij niet in zijn geheel aan zijn arts-assistent moeten overlaten. “Zij was pas vier maanden als arts werkzaam en had daarmee onvoldoende ervaring”, aldus het tuchtcollege.

“Het ‘meezien’ door een specialist was belangrijk omdat de diagnose klaplong werd verworpen na de tweede longfoto. In ieder geval had de longarts een collega op de locatie Blaricum kunnen verzoeken de jongeman te zien.”

Het tuchtcollege noemt het opvallend dat alleen de longarts zich voor het tuchtcollege heeft moeten verantwoorden “terwijl in deze zaak verschillende andere zorgverleners bij de zorg voor de jongen waren betrokken en tegen wie geen tuchtklacht is ingediend”.

————————————————————
Arts gewaarschuwd na overlijden jonge hockeyer

Een longarts van het Tergooi Ziekenhuis in Hilversum heeft een waarschuwing gekregen, na behandeling van de 21-jarige hockeyer Rogier Mooij die in november 2014 onverwacht kwam te overlijden. Dat maakte het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam dinsdag bekend.

Daarmee is de klacht van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) tegen de arts deels gegrond. De longarts is als supervisor van de arts-assistent tekortgeschoten door de jonge patiënt niet zelf te zien, bepaalde het medisch tuchtcollege. “Hoewel de longarts in zijn supervisie is tekortgeschoten, gaat het te ver om uitsluitend verweerder, als longarts, verantwoordelijk te houden voor het ontbreken van goede zorg. Daarom volstaat het college met het opleggen van de maatregel van waarschuwing.”

De voormalige tophockeyer ging destijds naar de eerste hulp van het ziekenhuis met hevige pijn op de borst. Hij werd opgenomen en dertien uur later overleed hij plotseling. Het ziekenhuis heeft dit niet gemeld als calamiteit bij de inspectie.

De IGZ had een klacht ingediend omdat de longarts zou zijn tekortgeschoten in de zorg voor de jongen. De arts vindt dat hij het onderzoek van de jongeman over mocht laten aan de arts-assistent. Zij was volgens hem voldoende ervaren en bekwaam. Het Tergooi-ziekenhuis gaf eerder al toe dat er fouten zijn gemaakt bij de behandeling. (ANP)


Tuchtcollege tikt longarts op de vingers wegens nalatigheid bij dood jonge tophockeyer

bron: volkskrant.nl

Een longarts van het Tergooi Ziekenhuis in Hilversum is door het tuchtcollege op de vingers getikt vanwege zijn nalatige optreden bij de behandeling van oud-hockeyer Rogier Mooij (21). Mooij overleed eind 2014 in het ziekenhuis nadat hij zich eerder op de dag met benauwdheidklachten op de spoedeisende hulp had gemeld.

De Inspectie voor de Gezondheidszorg daagde de longarts voor het Regionaal Tuchtcollege in Amsterdam. Volgens de inspectie had hij de behandeling van de patiënt nooit volledig mogen overlaten aan een onervaren arts-assistent, die pas vier maanden als arts werkzaam was.

Het Regionaal Tuchtcollege deelt die mening en legt de longarts daarom dinsdag een waarschuwing op. De arts had zelf moeten gaan kijken bij deze patiënt, oordeelt het tuchtcollege. ‘Het ging om een jonge patiënt met onbegrepen pijnklachten op de borst, gewichtsverlies en uitgebreide onverklaarde laboratoriumafwijkingen en een niet-pluisgevoel bij zowel de verpleging als bij de arts-assistent.’

In ieder geval had de longarts een collega op de locatie Blaricum kunnen verzoeken de jongeman te zien.

Tuchtcollege

Bovendien waren er veiligheidsrisico’s omdat de longarts zelf niet op de locatie in Blaricum aanwezig was voor overleg, vanwege zijn spreekuur in Hilversum. Ook kon hij het hartfilmpje vanuit de andere locatie niet inzien. ‘In ieder geval had de longarts een collega op de locatie Blaricum kunnen verzoeken de jongeman te zien’, aldus het tuchtcollege.

Opvallend is dat het tuchtcollege in zijn uitspraak de inspectie verwijt dat zij uitsluitend de longarts heeft gedaagd. ‘Er zijn vraagtekens te plaatsen bij meerdere aspecten van de zorg voor de jongen.’ Tegen andere betrokken zorgverleners is geen zaak aangespannen. Ook heeft het tuchtcollege vragen over het handelen van de bestuurders van het ziekenhuis en hoe zij de zorg hebben georganiseerd.

Omdat alleen de longarts zich heeft moeten verantwoorden, zegt het tuchtcollege dat zij het overlijden van Rogier Mooij niet integraal heeft kunnen beoordelen. ‘Er kan hierdoor maar ten dele invulling worden gegeven aan het tuchtrecht als kwaliteitsinstrument van de gezondheidszorg’,  stelt het tuchtcollege vast.

Vorige week maakte het Tergooi Ziekenhuis bekend dat Ruurd Jan Roorda zich terugtrekt als bestuursvoorzitter van het ziekenhuis. De oorzaak is de verslechterde verhouding tussen Roorda en de medische staf na een intensieve periode, aldus een persbericht van het ziekenhuis. Bestuurder Hans den Hollander neemt het voorzitterschap voorlopig over. Roorda blijft wel aan als lid van de raad van bestuur.

Meer over de zaak-Rogier Mooij

Commissie
Het Tergooi Ziekenhuis is op een aantal punten tekortgeschoten bij de behandeling van Mooij. Dat concludeerde eind vorig jaar een onafhankelijke commissie. Ook zijn achteraf fouten gemaakt bij de communicatie over de zaak.

Reconstructie
De 21-jarige tophockeyer Rogier Mooij heeft pijn op zijn borst en is benauwd als hij op 3 november 2014 de spoedeisende hulp oploopt in het Tergooi Ziekenhuis in Blaricum. Nog geen twintig uur later is hij overleden. Lees hier wat er in de tussenliggende uren gebeurde.

Interview
De moeder van Rogier Mooij: ‘Het tekenen van een zwijgcontract vreet aan je.’

Reactie Ziekenhuis
Het bestuur van het Tergooiziekenhuis in Hilversum en Blaricum reageert op de commotie rond het zwijgcontract dat werd getekend door de moeder van Mooij. Voorzitter Ruurd Jan Roorda: ‘Het initiatief is bij haar vandaan gekomen.’

Zwijgcontract
Minister Schippers van VWS wil naar aanleiding van de dood van Mooij zwijgcontracten in de zorg wettelijk verbieden.


bron: nrc.nl

Longarts krijgt waarschuwing tuchtcollege na dood hockeyer

De arts is tekortgeschoten in de supervisie van een arts-assistent die een medische afwijking miste tijdens onderzoek.

De longarts die betrokken was bij de behandeling van de in 2014 overleden hockeyer Rogier Mooij heeft een waarschuwing gekregen van het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam. Hij heeft als begeleider van de dienstdoende arts-assistent tekortgeschoten, omdat hij de toen 21-jarige Mooij niet zelf heeft onderzocht. Mooij overleed na een verkeerde diagnose, nog geen dag nadat hij in het Ziekenhuis Tergooi was opgenomen.

Het tuchtcollege besloot om slechts tot een waarschuwing over te gaan omdat de longarts niet als enige verantwoordelijk is voor de dood van Mooij.
Het ziekenhuis is ook in andere aspecten tekortgeschoten in de zorg voor de hockeyer, maar tegen ander personeel is geen tuchtklacht ingediend door de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). Het college noemt dat “opvallend” en zegt op deze manier niet tot een inhoudelijke medische beoordeling van de zaak te kunnen komen.

“Er zijn vraagtekens te plaatsen bij meerdere aspecten van de zorg voor de jongen, zowel op de eerste hulp in Blaricum als na overdracht aan de locatie Hilversum, het systeem van dossiervoering, de overdracht aan de arts-assistent van de avond en nacht die van de werkdiagnose klaplong uitging en die niet bij de jongen is gaan kijken ondanks het feit dat de verpleegkundige in de dienst van de betreffende arts-assistent drie keer heeft gebeld over de jongen.”

Mooij meldde zich in november 2014 met zijn moeder bij het Ziekenhuis Tergooi in Blaricum met klachten over pijn in zijn borst en benauwdheid. Hij werd onderzocht door een arts-assistent – op dat moment pas vier maanden in functie – die in een hartfilmpje geen afwijkingen zag. Gedacht werd aan een klaplong, maar na overleg met de longarts in de Hilversumse vestiging van het ziekenhuis werd ook dat uitgesloten.

Lees hier het verhaal over de gemiste diagnose: Een vermoeide jongen met pijn op de borst.

Inspectie: hoofdbehandelaar verantwoordelijk

Wat Mooij wel mankeerde, werd die dag niet onderzocht. De jongeman werd vervolgens overgebracht naar de Hilversumse locatie om de volgende dag een CT-scan te ondergaan. Tijdens zijn overnachting in het ziekenhuis ging het mis. In een reconstructie van de zaak schreef NRC daar vorig jaar over:

“Rogier valt in slaap, maar later op de avond moet hij overgeven. De verpleegkundige vraagt of er geen hartfilmpje moet worden gemaakt. De arts-assistent zegt dat het ’s middags al is gebeurd.”

In de vroege ochtend overleed Mooij, naar later bleek aan de gevolgen van een ontstoken hartzakje. Zijn moeder deed daarop aangifte en diende een klacht in bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg. Die laatste instantie concludeerde in de zomer van 2015 dat de longarts, die hoofdbehandelaar was, “ernstig is tekortgeschoten in de zorg”. De arts had zelf moeten controleren en niet mogen varen op het oordeel van een arts-assistent, vindt de Inspectie.

Ziekenhuis erkent missers

Ook een onafhankelijke onderzoekscommissie kwam eind vorig jaar tot de conclusie dat er grote fouten zijn gemaakt bij de behandeling van Mooij: zijn conditie is niet goed ingeschat en het ziekenhuis had zijn dood als calamiteit moeten melden. Het Ziekenhuis Tergooi liet destijds in een reactie weten zich te kunnen vinden in die conclusies. Bestuursvoorzitter Ruurd Jan Roorda zei daarover:

“Deze tragische gebeurtenis heeft een grote impact gehad, in de eerste plaats op de ouders en familie van het slachtoffer, maar ook op andere direct betrokkenen en het ziekenhuis in het algemeen. Het ziekenhuis wil zo goed mogelijk leren van deze gebeurtenis.”

In het voorjaar van 2016 begon ook het Openbaar Ministerie een onderzoek naar het ziekenhuis. Dat onderzoek loopt nog.

The post Waarschuwing voor longarts verantwoordelijk voor de dood van Rogier Mooij 21jr appeared first on SIN-NL.

Namen longartsen Tergooiziekenhuis. Wie kreeg waarschuwing voor dood Rogier 21jr?

$
0
0

Welke longarts in het Tergooiziekenhuis is schuldig aan de dood van Rogier Mooij (21)?

Op 21 maart 2017 werken onderstaande longartsen nog steeds bij het Tergooiziekenhuis.
Een van hen is direct verantwoordelijk voor de dood van Rogier en kreeg slechts een waarschuwing van medisch tuchtcollege te Amsterdam.

Op 19 maart 2016 zond Argos radio een reportage uit over de dood van een 21 jarige jongen Rogier die binnen 13 uur na opname in het Tergooiziekenhuis op de afdeling longgeneeskunde overleed aan een ontstoken hartzakje- zonder diagnose, zonder behandeling en zonder gezien te zijn door een longarts. Rogier kreeg enkel paracetamol, diazepam ter kalmering(!) en een heel sterke pijnstiller Dipidolor…..
De klachtencommissie oordeelde dat er geen sprake was van een medische fout….
Op 2 april 2016 wijdde Argos radio nogmaals een uitzending aan de onnodige door van Rogier Mooij. Hierbij kwamen schokkende feiten aan het licht oa dat het rapport van de lijkschouwer verdwenen was, de inhoud van de zwijgovereenkomst, waarbij aan de familie verboden werd om juridische procedures te voeren, de aangifte bij het O.M. moest ingetrokken worden. Lees verder in  het doofpotdossier Tergooiziekenhuis de dood van Rogier Mooij (21).

Hieronder vindt U de namen en foto’s van de zes longartsen van het Tergooiziekenhuis met enkele commentaren van patiënten op zorgkaartnederland.

De grote vraag is: Wie van de zes artsen verzuimd heeft om Rogier te onderzoeken en tijdig te behandelen?

Longartsen van Tergooiziekenhuis Hilversum

U vindt hieronder de longartsen die werken in Tergooi en enige commentaren van patiënten. Voor meer commentaren: zie zorgkaartnederland.nl


Hr P.M.S. Schröder

Schroeder_longarts

Voornaam: Michael
Geboortejaar: 1964
In Tergooi sinds: 2003

Waardering over Schröder, P.M.S. op 6 december 2015
Cijfer: 5.8

Toelichting
Deze arts luistert niet goed naar je. Hij geeft vaak geen antwoord op je vragen en communiceert slecht. Hij doet beweringen, die later niet blijken te kloppen. Ik kreeg klachten na gebruik van een medicijn, maar hij erkende niet dat dit medicijn die bijwerkingen gaf en wilde me doorsturen, ondanks dat dit een bijwerking was die op het farmacotherapeutisch kompas vermeld stond. Hij herkent de hulpvraag van de patiënt niet. Ik zou deze arts niet aanraden.


Hr Dr. J.M.W. van Haarst

VanHaarst-longarts

Voornaam: Jan Maarten
Geboortejaar: 1961
In Tergooi sinds: 2001

Waardering over Haarst, J.M.W. van op 31 januari 2016
Cijfer: 3

Toelichting
Door mij direct als een querulant weg te zetten en geen nader onderzoek te doen heeft Van Haarst bij mij een longembolie over het hoofd gezien en mijn herstel met maanden vertraagd.


Mw S.C.A.M. Hiep-van Casteren

HiepvCasteren-longarts

Voornaam: Silvia
Geboortejaar: 1961
In Tergooi sinds: 2006


Hr K.R. Liesker

Liesker-longarts

Voornaam: Koen
Geboortejaar: 1964
In Tergooi sinds: 2008

Waardering over Liesker, K.R. op 1 maart 2016
Cijfer: 5.2

Toelichting
Helaas krijg ik geen antwoorden op mijn vragen.


Hr P.M.B. van Tilburg

vanTilburg-longarts

Voornaam: Peter
Geboortejaar: 1968
In Tergooi sinds: 2009


Hr M.G. de Gier

Gier-de-longarts

Voornaam: Martin
Geboortejaar: 1980
In Tergooi sinds: 2015
————————–

21 maart 2016 Bron: SIN-NL

The post Namen longartsen Tergooiziekenhuis. Wie kreeg waarschuwing voor dood Rogier 21jr? appeared first on SIN-NL.

Persbericht tuchtcollege Amsterdam: waarschuwing longarts mbt dood Rogier 21jr

$
0
0

Persbericht en beslissing Longarts gewaarschuwd na behandeling in ziekenhuis overleden oud-hockeyer (21)

Documenten

Persbericht en beslissing Longarts gewaarschuwd na behandeling in ziekenhuis overleden oud-hockeyer (21)

Amsterdam – Het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam verklaart de klacht van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) tegen een longarts deels gegrond en legt een waarschuwing op. Hij is als supervisor van de arts-assistent tekortgeschoten door de jonge patiënt niet zelf te zien.

Download ‘Beslissing Longarts gewaarschuwd na behandeling in ziekenhuis overleden oud-hockeyer (21)’

Volledige tekst uitspraak tuchtcollege waarschuwing longarts Tergooi dood Rogier Mooij

PDF document | 12 pagina’s | 299 kB

Persbericht | 21-03-2017

Tegen de middag van 3 november 2014 meldde de jongeman, toen 21 jaar oud, zich met zijn moeder op de eerste hulp van het ziekenhuis op de locatie Blaricum. Hij voelde zich heel ziek, was benauwd en had pijn aan schouders en armen. Hij voelde zich al enige tijd niet lekker. Hij was tophockeyer geweest en rond zijn 18e gestopt. Daarna was sprake van gewichtsverlies. De verpleegkundige vond de situatie van de jongen zorgwekkend. Er was een niet-pluisgevoel. Hij is snel gezien door de dienstdoende arts-assistent, die aan een klaplong dacht. De arts-assistent was toen vier maanden als arts werkzaam. Na onderzoek van bloed, hart en longen heeft deze overleg gevoerd met de internist en de longarts. Bij een tweede longfoto bleek er geen sprake van een klaplong. Laboratoriumonderzoek wees uit dat er iets niet goed was met de jongen. Daarom is na gezamenlijk overleg besloten tot opname in het ziekenhuis, waarna de volgende dag verdere onderzoeken zouden plaatsvinden. De jongeman is ’s nachts overleden.

Reden klachten

De IGZ heeft een klacht ingediend omdat de longarts zou zijn tekortgeschoten in de zorg voor de jongeman. De longarts zou onvoldoende adequaat beleid hebben bepaald en had de jongeman zelf moeten beoordelen, gelet op de toestand waarop de jongen op de eerste hulp verkeerde.

Ook zou de longarts als hoofdbehandelaar onvoldoende verantwoordelijkheid hebben genomen en gebrekkig regie hebben gevoerd in de zorgverlening.

Standpunt longarts

De arts vindt dat hij het onderzoek van de jongeman over mocht laten aan de arts-assistent. Zij was voldoende ervaren en bekwaam. De arts-assistent heeft de jongeman systematisch onderzocht zodat de arts mocht vertrouwen op haar beoordeling. In nauw overleg, onder andere met de internist is vervolgens het beleid uitgestippeld. Deze werkwijze met arts-assistenten is gebruikelijk op de eerste hulp in Nederlandse ziekenhuizen.

Het was niet evident dat de gezondheidssituatie van de jongemanacuut en vitaal bedreigd was. In het ziekenhuis is het gebruikelijk dat de medisch specialist wordt gebeld door de arts-assistent of de verpleging als de klachten verergeren en/of er alarmsymptomen optreden, wat niet is gebeurd.

Het plotselinge overlijden van de jongeman was voor niemand te voorzien. Ook als hij de jongeman wel zelf had gezien, was het hoogstwaarschijnlijk niet anders gelopen, aldus de longarts.

Oordeel tuchtcollege

In deze zaak kan gezien de uitkomsten van de obductie niet worden vastgesteld waaraan de jongeman is overleden. Wat de longarts kan worden verweten is dat hij, in zijn rol van superviserend specialist, de fysieke beoordeling van de jongeman onder de gegeven omstandigheden volledig heeft overgelaten aan de arts-assistent. Zij was pas vier maanden als arts werkzaam en had daarmee onvoldoende ervaring. Er waren een aantal veiligheidsrisico’s omdat de longarts als supervisor niet op de locatie Blaricum aanwezig was voor overleg, zelf spreekuur had in Hilversum en het ECG niet kon inzien. Het ging om een jonge patiënt met onbegrepen pijnklachten op de borst, gewichtsverlies en uitgebreide onverklaarde laboratoriumafwijkingen (anemie, hyponatriaemie, nierfunctiestoornissen en een respiratoir gecorrigeerde metabole acidose) en een niet-pluisgevoel bij zowel de verpleging als bij de arts-assistent. Het ‘meezien’ door een specialist was belangrijk omdat de diagnose klaplong werd verworpen na de tweede longfoto. In ieder geval had de longarts een collega op de locatie Blaricum kunnen verzoeken de jongeman te zien. Dat de longarts ook als hoofdbehandelaar is tekortgeschoten, kan het college niet vaststellen.

Opgelegde maatregel

De longarts heeft zich niet eerder voor de tuchtrechter moeten verantwoorden. Hij heeft van deze tuchtzaak geleerd en in het ziekenhuis zijn de nodige verbetermaatregelen getroffen. Ook houdt het college rekening met de forse negatieve media-aandacht die de arts heeft gekregen. Opvallend is dat alleen de longarts zich voor het tuchtcollege heeft moeten verantwoorden, terwijl in deze zaak verschillende andere zorgverleners bij de zorg voor de jongen waren betrokken en tegen wie geen tuchtklacht is ingediend. Er zijn vraagtekens te plaatsen bij meerdere aspecten van de zorg voor de jongeman, zowel op de eerste hulp in Blaricum als na overdracht aan de locatie Hilversum, het systeem van dossiervoering, de overdracht aan de arts-assistent van de avond en nacht die van de werkdiagnose klaplong uitging en die niet bij de jongeman is gaan kijken ondanks het feit dat de verpleegkundige in de dienst van de betreffende arts-assistent drie keer heeft gebeld over de jongeman.

Ook zijn er vragen over het handelen van (arts)bestuurders ten aanzien van de organisatie van zorg. Dit kan de longarts niet worden verweten. Zoals ook door de Commissie Meurs is vastgesteld, heeft in deze zaak het organisatiemodel van het ziekenhuis een belangrijke rol gespeeld. Het management van zorginstellingen is wettelijk eindverantwoordelijk voor de kwaliteit en veiligheid van de zorg.

Uit oogpunt van normstelling en kwaliteitsbevordering c.q. -bewaking, acht het college het wenselijk dat de IGZ niet een (te) strikt selectiebeleid hanteert waar het gaat om voorleggen van zaken aan de tuchtrechter. Door uitsluitend het handelen van de longarts ter toetsing voor te leggen, komt het college niet toe aan een integrale (tuchtrechtelijke) beoordeling van het medisch en bestuurlijk handelen. Er kan hierdoor maar ten dele invulling worden geven aan het tuchtrecht als ‘kwaliteitsinstrument van de gezondheidszorg’.

Hoewel de longarts in zijn supervisie is tekortgeschoten, gaat het te ver om uitsluitend verweerder, als longarts, verantwoordelijk te houden voor het ontbreken van goede zorg. Daarom volstaat het college met het opleggen van de maatregel van waarschuwing.

The post Persbericht tuchtcollege Amsterdam: waarschuwing longarts mbt dood Rogier 21jr appeared first on SIN-NL.

Volledige uitspraak tuchtcollege Adam: waarschuwing voor dood Rogier 21 jr

$
0
0

Lees hier:

Volledige tekst uitspraak tuchtcollege waarschuwing longarts Tergooi dood Rogier Mooij

16/268 12 Aldus beslist door het medisch tuchtcollege Amsterdam:
mr. A.A.A.M. Schreuder, voorzitter,
drs. J.I. van der Spoel,
drs. J.J.C.M. Rooijmans – Rietjens
dr. J.P. van der Sluijs, leden – artsen beroepsgenoten,
mr. dr. A. Wilken, lid – jurist,
bijgestaan door
mr. S.S. van Gijn, secretaris

The post Volledige uitspraak tuchtcollege Adam: waarschuwing voor dood Rogier 21 jr appeared first on SIN-NL.

Tergooiziekenhuis: Roorda voorzitter Raad van Bestuur wisselt van stoel

$
0
0

Specialisten Tergooi zwijgen over verstoorde relatie met Roorda

Specialisten Tergooi zwijgen over verstoorde relatie met Roorda

links: H. den Hollander, rechts R Roorda Raad van Bestuur Tergooiziekenhuis

De medische staf van Tergooi wil desgevraagd geen toelichting geven op de verstoorde relatie met Ruurd Jan Roorda, de aftredend voorzitter van de raad van bestuur.

Donderdag maakte het ziekenhuis bekend dat Roorda een stap terug doet omdat de verhoudingen met de medisch specialisten in het stafbestuur onder druk staan.

Neuroloog Hans Carpay, voorzitter van de medische staf, wil geen nader commentaar geven op het conflict. Via de ziekenhuiswoordvoerder laat hij weten te ’waarderen dat Roorda in het belang van Tergooi’ dit besluit neemt.
———————————-

bron: tergooi.nl

16|03|2017

Voorzitterswissel in raad van bestuur Tergooi

In de raad van bestuur van Tergooi zal per 1 mei een voorzitterswissel plaatsvinden. Ruurd Jan Roorda heeft besloten om met ingang van 1 mei 2017 het voorzitterschap neer te leggen en verder te gaan als lid van de raad van bestuur.

Hij wil zo ruimte creëren om tot een herstel van verhoudingen te komen tussen de raad van bestuur en de medische staf. Het voorzitterschap wordt vanaf 1 mei 2017  overgenomen door het lid van de raad van bestuur, Hans den Hollander.

Volgens Roorda is de achterliggende periode intensief geweest voor Tergooi. Voor medewerkers en ook voor hem als voorzitter van de raad van bestuur. In die periode zijn de verhoudingen in de samenwerking tussen de voorzitter van de raad van bestuur en de medische staf onder druk komen te staan. Roorda: ‘Ik vind het belangrijk dat die relatie snel herstelt. In het belang van het ziekenhuis wil ik daarvoor de ruimte geven’. De raad van toezicht heeft lid van de raad van bestuur Hans den Hollander gevraagd op 1 mei het voorzitterschap op zich te nemen.

De raad van toezicht van Tergooi respecteert het besluit van Roorda. Jim Emanuels, voorzitter van de raad van toezicht: ‘Tergooi is Ruurd Jan Roorda veel dank verschuldigd voor zijn inzet in de afgelopen jaren voor het ziekenhuis. Hij heeft als voorzitter veel bereikt in de achterliggende ruim vijf jaar. Het vergt moed en is te waarderen dat hij in het belang van Tergooi deze stap maakt’.

De raad van toezicht buigt zich binnenkort over de toekomstige invulling van de bestuurlijke topstructuur. Emanuels: ‘We nemen nu de tijd en ruimte om de definitieve bestuurlijke inrichting van het ziekenhuis in rust uit te werken. Dat gebeurt in nauw overleg met de raad van bestuur, het medisch stafbestuur, de verpleegkundige adviesraad, de ondernemingsraad en de cliëntenraad.’

Het besluit van Roorda heeft tot gevolg dat hij als lid van de raad van bestuur een deels andere portefeuille zal gaan vervullen. De precieze portefeuilleverdeling binnen de raad van bestuur zal voor 1 mei in samenspraak met de raad van toezicht meer in detail worden bepaald. Hierbij zal tevens worden geanticipeerd op te verwachten ontwikkelingen met betrekking tot de governance en besturingsmodellen in de zorgsector.

Zowel Roorda als Emanuels hebben er alle vertrouwen in dat Tergooi met deze aangepaste taakverdeling binnen de raad van bestuur voortvarend verder kan met de invulling van de – samen met de medische staf en de organisatie gekozen – strategische koers, zoals die de afgelopen jaren is ingezet en dat er verder gewerkt kan worden aan een succesvolle toekomst en samenwerking in de regio


Topman Tergooi-ziekenhuizen het verst boven verdiennorm

bron: nhnieuws.nl 1 aug. 2016

HILVERSUM De bestuursvoorzitter van de Tergooi-ziekenhuizen in Hilversum en Blaricum, Ruurd Jan Roorda, was in 2015 degene die het verst boven de beloningslimiet voor regionale ziekenhuisbestuurders zat. Hij verdiende liefst 65.464 euro te veel.

De norm voor bestuurders van zorginstellingen in zorginstellingsklasse H, waar het Tergooi in zit, bedroeg voor 2015 203.728 euro. Roorda werd met 269.192 euro beloond en daarmee zat hij het verst boven de norm van alle regionale ziekenhuisbestuurders, zo schrijft het Noordhollands Dagblad.

Lees ook: Tergooi ziekenhuis schrapt bijna vijftig banen

Wel kwam de bestuursvoorzitter dichter in de buurt van de norm. In 2014, toen de norm op hetzelfde bedrag was bepaald, verdiende Roorda nog zo’n 287.000 euro.

Wet Normering Topinkomens
Het is overigens geen serieuze misdaad om de norm te overschrijden. De Wet Normering Topinkomens, waar de norm uit voortvloeit, ging in januari 2013 in en voorziet in een overgangsregeling waarin bestuurders nog enkele jaren boven de norm kunnen blijven.

Lees ook: De beste en slechtste ziekenhuizen van Noord-Holland op een rij

Het Tergooi Hilversum is volgens een lijstje in weekblad Elsevier één van de beste ziekenhuizen van Noord-Holland. Wel maakte de zorginstelling bekend bijna vijftig banen te gaan schrappen.

The post Tergooiziekenhuis: Roorda voorzitter Raad van Bestuur wisselt van stoel appeared first on SIN-NL.

Viewing all 2666 articles
Browse latest View live