• Skipr Redactie
• 18 december 2018
• 103 keer gelezen
• 0 reacties

De IGJ heeft de aanwijzing op Annatommie mc beëindigd. De kliniek heeft voldoende maatregelen genomen om de risico’s voor de kwaliteit en veiligheid van de zorg weg te nemen.

 2018Dat meldt de inspectiedienst op 18 december. Annatommie mc is een particuliere kliniek voor orthopedie en bewegingsklachten. Bij bezoeken sinds september vorig jaar zag De IGJ een groot aantal tekortkomingen op de locaties Amstelveen en Utrecht. Annatommie toonde onvoldoende verbetering. Daarop volgde een aanwijzing. Die hield in dat Annatommie mc de kwaliteit en veiligheid van de zorg op zeven punten moest verbeteren.

Dat heeft de organisatie volgens de IGJ gedaan. Daarom heeft de inspectie de aanwijzing beëindigd. De inspectie zal Annatommie mc blijven volgen in haar reguliere toezicht.

Het bericht IGJ beëindigt aanwijzing voor Annatommie verscheen eerst op SIN-NL.

• Skipr Redactie
• 18 december 2018
• 100 keer gelezen
• 0 reacties

De Eerste Kamer wil meer privacy en informatie voor verzekerden bij het opsporen van zorgfraude. Regerings- en oppositiepartijen vinden het huidige wetsvoorstel van minister Bruno Bruins (Medische Zorg) onvoldoende en verlangen aanpassingen.

Bruins gaat nu bekijken hoe hij de senaat tegemoet kan komen. De minister krijgt drie maanden de tijd om het plan eventueel aan te passen. Desnoods komen daar nog eens drie maanden bij, meldt de Eerste Kamer.

Belang

De minister erkent dat er de afgelopen vijf jaar – sinds het indienen van het wetsvoorstel – steeds meer belang wordt gehecht aan privacy. Op een aantal punten kan het beter, aldus Bruins.

De wet regelt het verbeteren van toezicht, opsporing, naleving en handhaving in de zorg. Kritiek was er vooral van regeringspartijen D66 en ChristenUnie en oppositiepartijen GroenLinks, SP en PvdA. (ANP)

Het bericht Senaat: meer privacy bij opsporen zorgfraude verscheen eerst op SIN-NL.

Vier argumenten waarom ziekenhuisbestuurders patiënten moeten betrekken bij de beleidsvorming. En Guus Schrijvers heeft daarvoor vijf adviezen aan raden van bestuur.0

Raden van bestuur (rvb’s) van ziekenhuizen die bijvoorbeeld oncologische zorg concentreren of een seh opheffen, hebben daarvoor toestemming nodig van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) en de Autoriteit Consument en Markt (ACM). Zij krijgen die als zorgverzekeraar en patiëntenorganisaties met het beleid instemmen. Rvb’s doen er daarom verstandig aan bijtijds patiënten te betrekken bij hun beleidsvoorbereiding. Dit is het eerste van vier argumenten om patiënten meer dan voorheen invloed te geven op het beleid.
Het tweede argument is dat de nieuwe Wet medezeggenschap cliënten zorginstellingen 2018 meer medezeggenschap biedt aan de cliëntenraden. Als rvb’s hun cliëntenraden niet betrekken bij bovenstaande ingrijpende veranderingen, lopen zij een juridisch moeras in.
De derde reden betreft de korte lijnen die patiëntenorganisaties hebben met de lokale pers en gemeenteraden in de omgeving van het ziekenhuis. Een signaal van hen wordt snel opgepikt via social media. Het is wijs als een rvb hierop anticipeert en tegen zichzelf zegt: if jou can’t beat them, join them.
Mijn vierde punt is ethisch van aard. Het kan anno 2018 toch niet zo zijn dat er over mensen wordt beslist zonder hen daarbij te betrekken? Bij de faillissementen van Slotervaart en Lelystad heb ik mij eraan geërgerd dat patiënten niet of nauwelijks invloed hadden bij de sluiting van het eerste ziekenhuis en de doorstart van het tweede.

5 tips hoe patiënten te betrekken bij beleid

Voor rvb’s die bovenstaande argumenten onderschrijven heb ik enkele tips.

1. Nodig voor elke werkgroep die beleid voorbereidt, patiëntvertegenwoordigers uit en geef hun een budget om eens per jaar hun achterban te raadplegen. Nederland kent voor elke aandoening wel een patiëntenorganisatie. Vraag hun kandidaten voor te dragen.
2. 2. Benader cliëntenraad, patiëntenverenigingen en gemeenteraden bij beleidsbepaling met dezelfde boodschap. Zij hebben vaak al informele contacten en vullen elkaar aan. De raden hebben bestuurlijke competenties en de verenigingen inhoudelijke kennis. De gemeenteraden weten hoe te lobbyen bij de Tweede Kamer.
3. Zet ervaringsdeskundigen in bij de beleidsuitvoering. Zo werkt de Borstkanker Vereniging Nederland met patient’s advocates, die patiënten helpen bij het meebeslissen over behandeling en het accepteren van de aandoening.
4. Gebruik een e-panel om patiënten te bevragen bij beleidsevaluatie. Diverse ziekenhuizen werken al met zo’n panel. Dit kan met een vragenlijst, maar ook door middel van diepte-interviews of groepsgesprekken.
5. 5. Beschouw patiëntvertegenwoordigers als partner of kritische vriend. Zij reiken vaak uitstekende tips aan.

Uitruil zorg tussen ziekenhuizen

Ik verwacht voor de komende jaren grote verschuivingen in het zorgaanbod van ziekenhuizen. Het gevaar bestaat dat rvb’s in achterkamers een kwartetspel met diensten gaan spelen, waarbij ze bijvoorbeeld electieve zorg ruilen tegen complexe zorg. Ik spreek de hoop uit dat rvb’s bij deze uitruil steeds feedback vragen aan patiënten.

Het bericht Blog em. prof G.Schrijvers: Betrek patiënt bij beleid: waarom en hoe verscheen eerst op SIN-NL.

Het College van Beroep voor het bedrijfsleven in Den Haag heeft vijf zorgaanbieders, die een zaak aanspanden tegen de NZa om de verdeling van 100 miljoen voor verbetering van kwaliteit van verpleeghuiszorg, in het gelijk gesteld. De NZa had hen niet zomaar mogen weigeren om geld toe te kennen.

 Dat meldt het College van Beroep voor het bedrijfsleven op 18 december 2018. De vijf organisaties zijn WelThuis, Stichting Zorggroep Charim, Stichting Inovum, Noorderbreedte en Zorgstroom. Zij kunnen alsnog beroep doen op de extra middelen die VWS in 2017 beschikbaar stelde voor verbetering van verpleeghuis. Deze regeling, de zogenaamde Kwaliteitsimpuls, is ingesteld door toenmalig staatssecretaris Martin van Rijn naar aanleiding van het manifest van Hugo Borst en Karin Gaemers. Dat ging toen om een bedrag van honderd miljoen euro. Daar is nu nog een klein deel van over.

Weerstandsvermogen

Instellingen konden in 2017 een aanvraag voor gelden indienen bij de NZa. Dat hebben bijna tachtig organisaties gedaan, zo is te lezen in de uitspraak van het College. De aanvragen liepen via de zorgkantoren. Die beoordeelden onder andere op het zogenaamde ‘weerstandsvermogen’ van de instellingen, oftewel: hadden ze al dan niet zelf geld om de kwaliteitsimpuls te bekostigen. Als ze in de hoogste categorie belanden, dan was dat volgens de zorgkantoren wel het geval. Dan ondertekenden ze de aanvraag niet. Op basis daarvan nam de NZa de aanvragen van de vijf zorgstellingen niet in behandeling. Dat was volgens het College onterecht. Het stelt dat de extra regeling niet behandeld mag worden als een regulier inkoopproces. De NZa krijgt nu vier maanden de tijd om alsnog onderzoek te doen of de instellingen in aanmerking komen voor een bedrag. Het moet uitsluitend toetsen of een instelling een kwaliteitsimpuls nodig had.

Level playing field

Met deze uitspraak geeft het College een duidelijk signaal af, zo stelt Actiz: de overheid moet bij het toekennen van incidentele middelen zorgvuldig te werk gaan. Een regeling waarvoor niet alle zorginstellingen gelijkelijk in aanmerking komen, kunnen het level playing field tussen de zorginstellingen verstoren. Dat kan effect hebben op concurrentieverhoudingen. Dit kan in de toekomst voorkomen worden door bijvoorbeeld een algemene tariefsverhoging of een soortgelijke generieke maatregel, betoogt Actiz.

De uitspraak van het College van Beroep voor het bedrijfsleven is definitief. Er is geen hoger orgaan dat de zaak nog een keer kan beoordelen.

———–

Herkansing op kwaliteitssubsidie voor vijf verpleeghuizen

bron: www.rechtspraak.nl

Den Haag, 18 december 2018 Het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) haalt vandaag een streep door de weigering van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) om vijf zorginstellingen geld toe te kennen voor de zogenoemde Kwaliteitsimpuls verpleeghuizen.

Toenmalig staatssecretaris Van Rijn introduceerde deze Kwaliteitsimpuls naar aanleiding van het manifest “Scherp op ouderenzorg” (een initiatief van Hugo Borst en Karin Gaemers) en stelde in 2017 daar 100 miljoen euro voor ter beschikking. Zonder inhoudelijke beoordeling van de plannen wees NZa de aanvragen af, omdat de aanvragen niet mede waren ondertekend door de Zorgkantoren (de zorgverzekeraars). Het CBb accepteert dat niet als reden voor de afwijzing, want de eigen beleidsregel van NZa stelt die eis (ook) niet uitdrukkelijk.

De NZa moet nu alsnog inhoudelijk beoordelen of de vijf betrokken instellingen een bijdrage uit de Kwaliteitsimpuls krijgen. Er is nog een klein deel van de 100 miljoen euro over en NZa heeft toegezegd dat als de plannen van de instellingen voor kwaliteitsverbetering alsnog worden goedgekeurd, zij een bijdrage krijgen.

Deze uitspraak is definitief, het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) is de eindrechter in deze zaak. De volledige uitspraak is via onderstaande link te raadplegen. Bij verschil tussen dit persbericht en de volledige uitspraak is laatstgenoemde beslissend.
Voor nadere informatie kunt u contact opnemen met:
Celeste de Wit, afdeling persvoorlichting, tel. 088 362 0454 of 088 362 3910.

Uitspraken

• ECLI:NL:CBB:2018:657
• ECLI:NL:CBB:2018:658

Het bericht Rechter stelt vijf verpleeghuizen in gelijk in zaak tegen NZa verscheen eerst op SIN-NL.

• Zorgcowboys Geknoei met declaraties. Patiënten langer behandelen dan nodig is. Pgb-fraude. Er zijn veel manieren om meer geld te verdienen in de zorg dan is gerechtvaardigd. In dit dossier gaan we op jacht naar zogenoemde zorgcowboys: gehaaide ondernemers, listige consultants en graaiende managers die zichzelf verrijken door misbruik van de wet- en regelgeving. Ze maken onze zorg veel duurder dan nodig.

Topman Marco Meerdink vertrekt in december 2015 bij zorginstelling Espria. Via een stichting doet hij in 2016 onderzoek waarvoor hij in totaal 292.000 euro opstrijkt, betaald uit de collectieve zorgpot. Het eindrapport wordt voor een flinke vergoeding door anderen geschreven, is een copy-paste-feest en ligt al twee jaar in een la. ‘Het rapport is nooit gepubliceerd en heeft geen enkele externe werking.’ Dit stuk in 1 minuut

• Zorgconcern Espria, met een jaaromzet van 712 miljoen euro, betaalde oud-Espria-topman Marco Meerdink in 2016 257.266 euro salaris en een lease-Volvo die dat jaar 34.392 euro kost.
• Meerdinks salaris en lease-auto werden in de Stichting Onderzoek Systeemvraagstukken Zorgstelsel ondergebracht. Als tegenprestatie zou Meerdink in 2016 een rapport over de toekomst van de zorgsector schrijven.
• Deze Stichting Onderzoek Systeemvraagstukken Zorgstelsel huurde voor het onderzoek en schrijfwerk de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur (NSOB) in. Kosten: 77.501 euro. Dat bedrag werd niet gekort op Meerdinks salaris.
• In het eindresultaat (een notitie en drie deelrapporten) is niet één traceerbare bijdrage van Meerdinks hand te vinden. De Stichting blijkt een schijnconstructie om Meerdink een gouden handdruk te kunnen geven.
• Van het honderd pagina’s tellende eindresultaat bestaan er zestig uitsluitend uit teksten uit andere rapporten en notities, zonder duidelijke bronvermelding. ‘Plagiaat’, oordeelt de Maastrichtse hoogleraar gezondheidseconomie Wim Groot.
• Meerdink is inmiddels de hoogste man bij Careyn, een zorgconcern in crisis.

Lees verder

Een markant karakter, een man die weinig tegenspraak duldt. Zo staat Marco Meerdink (60) in de zorgsector bekend. In 2014 scoort hij met 322.789 euro bezoldiging een vierde plaats op de jaarlijkse Actiz Top50, de lijst van grootverdieners in de zorg. In zijn huidige functie als topman van zorgconcern Careyn is hij trots op zijn goede banden met de ambtelijke top van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en de banken. ‘Zij geloven in onze strategie,’ zegt hij in juli 2018 tegen Zorgvisie Magazine. Zichzelf typeert hij, in datzelfde interview, als ‘richtinggevend sterk en snel in mijn analyses’.

Ondanks die analyse-snelheid verlengt de Raad van Commissarissen in december 2015 zijn contract als voorzitter van de Raad van Bestuur van Espria niet. Want: ‘Espria is bezig met een strategische heroriëntatie, waarbij zij haar koers en organisatie kritisch tegen het licht houdt,’ meldt Espria in december 2015 in een persbericht over Meerdinks vertrek, dat inmiddels van de website verwijderd is. Voorzitter van de Raad van Commissarissen Han Noten zegt nu: ‘Meerdink en wij waren het niet eens over de te volgen strategie.’

Wel meldt het bericht over zijn vertrek nieuwe werkzaamheden: ‘Meerdink gaat het komend jaar onderzoek doen naar de samenwerking en coördinatie van zorg en welzijn op lokaal niveau.’ In het persbericht stelt Marco Meerdink het zelf zo: ‘Dit is een maatschappelijk relevant vraagstuk, waar ik graag met een breed palet van mensen over ga nadenken en praten. Het onderzoek moet wat mij betreft inspireren tot nieuw beleid in de VVT-sector.’

In het jaarverslag 2015 dankt de Raad van Commissarissen ‘de heer Meerdink’ beleefd ‘voor hetgeen hij de afgelopen jaren voor Espria heeft betekend. Wij wensen hem veel succes in zijn verdere carrière.’ Voor het vervolg van die carrière richt de Raad van Commissarissen, zo meldt datzelfde jaarverslag, speciaal de Stichting Onderzoek Systeemvraagstukken Zorgstelsel op. En die Stichting legt de financiële rode loper voor Marco Meerdink uit. Hij wordt de enige werknemer met ruwweg hetzelfde salaris dat hij in 2015 van Espria ontvangt: 257.266 euro. Zijn lease-Volvo mag hij in 2016 blijven rijden, à 34.392 euro. Bij elkaar opgeteld tikt hij in 2016 zo 291.658 euro binnen, betaald uit collectieve zorgpotten: ziektekostenpremies, ZVW-premies, eigen bijdragen en belastinggeld. De resultaten van Meerdinks onderzoek naar ‘vraagstukken op het gebied van organisatie en structuur van het zorgstelsel’ zullen ‘in de tweede helft van 2016’ verwacht worden. Zeemeeuwmanager bij Careyn

Marco Meerdink is sinds de zomer van 2017 de hoogste baas van het in crisis verkerende zorgconcern Careyn. Hij is een van de vele topmanagers van het grote Careyn: 340 miljoen jaaromzet, zevenduizend medewerkers, 17.000 cliënten, een verslechterde financiële positie, toezicht door de Inspectie Gezondheidszorg.

Bij een van de Careyn-instellingen, het Utrechtse verzorgingshuis Tuindorp-Oost, werd afgelopen zomer een verzuimpercentage van boven de 20 procent geconstateerd, blijkt uit Careyn-stukken. Bewoners wantrouwen het management. Ze spreken smalend over zeemeeuwmanagement: ‘Managers komen langs, schijten de boel onder en vertrekken naar een volgende locatie.’ Bij Careyn is het al jaren een komen en gaan van managers. De 100-jarige Maria Piël, bewoner van een Careyn-huis, zegt het zo: ‘Toen ik hier kwam, waren we bejaarden. Daarna heetten we bewoners. Toen werden we cliënten. Daarna producten. En nu zijn we afvalproducten.’

Vandaag, donderdag 20 december, maakt de Inspectie Gezondheidszorg bekend, of het al jaren bestaande verscherpte toezicht op Careyn wordt opgeheven. Bij het concern is volgens de Inspectie sprake van gebrekkige kwaliteit, tekort schietende medicijntoediening en slecht bestuur. Lees verder

Die tweede helft van 2016 haalt Meerdink niet: hij heeft meer werk- en schrijftijd nodig. In januari 2017 publiceert de Stichting zijn onderzoekswerk: de zeven pagina’s tellende notitie Naar een waarde(n)volle zorg en drie onderliggende deelrapporten: Institutioneel perspectief (60 pagina’s), Klantperspectief (19 pagina’s) en Sturingsperspectief (14 pagina’s).

Opmerkelijk genoeg is Marco Meerdink níet de auteur van deze notitie en ook niet de schrijver van de drie onderliggende deelrapporten. Drie onderzoekers van de aan het Lange Voorhout in Den Haag gevestigde Nederlandse School voor Openbaar Bestuur (NSOB) worden als schrijvers van de notitietekst genoemd: prof. dr. Mark van Twist, drs. Nancy Chin-A-Fat en Ilsa de Jong MSc. Op pagina één schrijven zij: ‘Het bestuur van Stichting Onderzoek Systeemvraagstukken Zorgstelsel (SOSZ) heeft ons gevraagd een verkennend onderzoek te verrichten…’ 

Bedankt voor de inbreng

Professor Van Twist bevestigt dat de rapporten door zijn medewerkers, op zijn school, onder zijn verantwoordelijkheid zijn geschreven. Van Twist, hoogleraar bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, is tevens decaan en bestuurder van de NSOB, een prestigieus instituut dat veel onderzoeksklussen uitvoert voor kabinet, ministeries en andere overheidsinstellingen. Voor de werkzaamheden voor SOSZ brengt de NSOB 77.501 euro inclusief btw in rekening. ‘Dat is de vergoeding voor een traject van ruim negen maanden,’ verklaart Van Twist dat bedrag. ‘Door een team van drie NSOB-onderzoekers is gewerkt aan een uitgebreide documentenstudie, een ruime interviewronde, een analyse van kwantitatieve informatie en het schrijven van een eindrapportage met drie achtergrondstudies en meerdere bijeenkomsten met betrokkenen in de zorg.’

Uit de jaarrapporten 2016 en 2017 van de Stichting Onderzoek Systeemvraagstukken Zorgstelsel blijkt dat de Stichting de nota voldoet. En de Stichting wordt weer betaald door Espria, dat het betaalt uit de collectieve zorgpotten.  

Meerdink wordt in de notitie in één regel genoemd: ‘De auteurs danken drs. Marco Meerdink voor zijn inbreng ten aanzien van dit traject.’

Een groot deel van het werk is door anderen gedaan

Welke inbreng had Meerdink? Professor Mark van Twist heeft daar een goed idee van: ‘Een groot deel van het werk is door anderen gedaan.’ Hij weet ook wat Meerdink wél heeft gedaan: ‘Er was een ronde van ongeveer honderd gesprekken,’ zegt Van Twist. ‘Daarvan heeft hij er ongeveer dertig gevoerd. Dat kostte hem misschien wel vijftien dagen. Uit die interviews schreef hij een tekst van ongeveer dertig pagina’s. Laten we zeggen ook nog eens tien dagen werk.’ Professor Van Twist ontkent dat Meerdinks gespreksverslagen niet verwerkt zijn. Op een verzoek die fragmenten aan te wijzen, reageert Van Twist niet. In de stukken zelf ontbreekt iedere verwijzing naar Meerdinks inbreng.

Meerdink heeft voor zijn salaris ‘misschien wel’, ‘laten we zeggen’ 25 dagen gewerkt. Dat is, inclusief lease-auto, 11.640 euro per dag en exclusief lease-auto 10.290 euro per dag. Of per pagina tekst: 8.575 euro. In één klap de best betaalde interviewer van het land.

In notitie en deelrapporten is echter niet één traceerbaar interviewcitaat van Meerdinks hand te vinden. Een verzoek om inzage in de dertig pagina’s tekst die Meerdink produceerde, wordt door Han Noten, voorzitter van het Stichtingsbestuur én Espria-commissaris, afgewezen. Wel stelt hij dat Meerdinks werk zinnig was. Met de interviews en het honderd pagina’s tellende rapport heeft Meerdink ‘tenminste gepresteerd’, zegt hij. Op de vraag of hij die prestaties kan kwantificeren, antwoordt Noten: ‘Wij hebben hem geen urenverantwoording gevraagd.’ Nota bene: verpleegkundigen en verzorgenden moeten bij Espria  ieder uur verantwoorden. Waarom is onderzoeker Meerdink daartoe niet verplicht? Met Meerdink, zo vervolgt de oud-senator voor de PvdA en tot 1 december burgemeester van Dalfsen, is immers een prestatieafspraak gemaakt. ‘En daar laat ik het bij.’

Als we Meerdink hadden ontslagen, had het Espria zes ton kunnen kosten

Noten vindt niet dat de 257.266 euro voor Marco Meerdink én zijn lease-auto én 77.501 euro voor de onderzoekers aan de prijzige kant is: ‘Als we Meerdink hadden ontslagen, had het Espria tegen de zes ton kunnen kosten. Zijn arbeidsovereenkomst viel onder oude contracten. Het viel niet onder de beperking van gouden handdrukken die in de Wet Normering Topinkomens is vastgelegd.’

Samen, zo zegt Noten, zouden ze op zoek gaan naar een passende taak voor Meerdink. ‘We hadden het vaak over het thema systeemvraagstukken in het zorgstelsel gehad. We hebben ons niet afgevraagd of dit wéér een rapport over dit thema zou worden.’

Gewoon niet erg precies

De schrijvers van notitie en deelrapporten citeren naar hartelust uit vele tientallen andere stukken, lezingen en boeken. Minstens zestig van de honderd pagina’s bevatten uitsluitend tekst uit andere rapporten en notities. Voetnoten worden gemeld, maar omdat aanhalingstekens ontbreken, blijft de lezer onwetend van de voortdurende ‘copy-paste’-methode. Als professor Van Twists werkwijze aan hem wordt voorgelegd, zegt hij: ‘Daarvan ben ik niet op de hoogte.’ Wanneer Follow the Money hem, op zijn verzoek, een willekeurige steekproef van letterlijk gekopieerde stukken teksten en de bronnen stuurt, bevestigt Van Twist de werkwijze.

Hij reageert desgevraagd per mail: ‘Onder mijn verantwoordelijkheid is een intern rapport voor de Stichting Onderzoek Systeemvraagstukken Zorgstelsel geschreven die in termen van verwijzingen naar het onderliggende bronmateriaal gewoon niet erg precies is.’ En: ‘Het zou netter/beter zijn geweest om bij overnemen van letterlijke citaten aanhalingstekens te gebruiken.’

Van Twist voegt daar nog aan toe: ‘Mijn enige verweer hiertegen is dat het gaat om een intern rapport dat geen andere status heeft dan die van bijlage bij het interne eindrapport voor het bestuur. De tekst als zodanig is nooit gepubliceerd en heeft geen enkele externe werking, anders dan dat de tekst is gebruikt om de gedachtevorming binnen het bestuur van de Stichting en met de gesprekspartners die de Stichting op het oog had een stap verder te brengen. Ik schaam me niet voor dit rapport.’

‘Zoiets heb ik nooit eerder gezien. Dit is heel kwalijk,’ aldus professor Wim Groot, hoogleraar gezondheidseconomie in Maastricht, die de notitie en de drie deelrapporten heeft gelezen. Hij zegt: ‘Gezien de lengte van de citaten, het feit dat het een aaneenrijging van citaten is zonder enige verbindende tekst en dat de bronvermelding wel aanwezig is, maar er geen aanhalingstekens worden gebruikt, vind ik dit een geval van plagiaat.’

Ik voel me niet bekocht. Twynstra Gudde zou duurder zijn geweest

Ook opdrachtgever Han Noten heeft de honderd pagina’s gelezen, zegt hij. ‘Het was mij niet opgevallen dat er erg veel gekopieerd is.’ Hij zegt dat een ‘merkwaardige gang van zaken’ te vinden, maar: ‘Ik voel me niet bekocht. Twynstra Gudde zou duurder zijn geweest. Ik ben blij met het rapport, al bevat het geen nieuwe inzichten. Het is het begin van een proces. We hebben het niet laten maken om het in een la te schuiven.’

Stichtingsbestuurder Paul Loven herinnert zich het rapport niet, bestuurslid Barbara Fransen laat het beantwoorden van vragen over aan voorzitter Han Noten. Het trio Noten, Loven en Fransen vormt het Stichtingsbestuur en – met drie anderen – de Raad van Commissarissen van Espria.

Brainstorm met vijftien topmensen

Het onderzoek van opgeteld 369.334 euro is nu bijna twee jaar uit. Heeft het enig effect? Na de verschijning van het onderzoeksrapport is er in 2017 een brainstormconferentie in het Utrechtse hotel Karel V. ‘Ongeveer vijftien topmensen uit de zorg waren daarbij aanwezig,’ stellen Han Noten en Mark van Twist. Wie dat waren, willen beiden niet openbaren. Van Twist zegt dat ook in 2018 een conferentie over het onderzoek plaatsvond, ook in Karel V.

Hoogleraar gezondheidseconomie Wim Groot stelt dat professor Van Twist en zijn medeschrijvers door lijken te hebben dat notitie en rapporten in een la verdwijnen. ‘Ze schrijven zelf dat de Stichting Onderzoek Systeemvraagstukken Zorgstelsel moet bepalen wat het verder met de inzichten uit de rapporten wil doen. Dat klinkt zowel enigszins cynisch als berustend, wetend dat er niets met het rapport wordt gedaan. Terecht, trouwens, want de rapporten bevatten vooral veel geklets. Ze zijn saai en oninteressant.’

En de onderzoeker die geen onderzoeker bleek, Marco Meerdink, wat zegt hij over de betekenis van het rapport? Op verzoeken om een toelichting reageert hij met een formeel: ‘Voor wat betreft het onderzoek verwijs ik u gaarne naar voornoemde Stichting.’ Zorgreus Espria

Bij het grote publiek is Espria onbekend. Zorginstellingen als Evean, Icare, Zorggroep Meander en GGZ Drenthe beheren als Espria-dochters honderden instellingen, van verpleeghuizen tot thuiszorg, psychiatrische instellingen, jeugd- en gehandicaptenzorg. De huidige jaaromzet is 712 miljoen euro. In 2009, voor Meerdink er werkt, raakte Espria door een cultuur van zelfverrijking in opspraak. In de Espria-Raad van Commissarissen maakt voorzitter Elco Brinkman plaats voor Martin van Rijn. Van Rijn benoemt begin 2010 Meerdink als topman.

Negen jaar geleden kwam Espria in opspraak. Het was toen de prille megaorganisatie voor verstandelijke en lichamelijk gehandicapten en ouderen. Een fusie van Philadelphia, Evean en Woonzorg Nederland maakte Espria tot een van de grootste Nederlandse zorgbedrijven: een omzet van 1,4 miljard, 38.000 medewerkers, 224.000 cliënten. Klagende ouders van gehandicapten zorgden ervoor dat aan de cultuur van zelfverrijking bij Espria een einde kwam. Voorzitter van de Raad van Commissarissen was in die tijd Elco Brinkman.

Philadelphia stapte in 2009 uit Espria. Dat ging daarna afgeslankt door.

Espria-Commissarissen in de afgelopen jaren: onder anderen Han Noten (dan burgemeester Dalfsen, oud-PvdA-Eerste Kamerlid), Barbara Baarsma (hoogleraar UvA, kroonlid Ser, directeur bij Rabobank), Paul Loven (oud-bankier en oud-financieel bestuurder PGGM) en Barbara Fransen (dochter van Ferdinand Fransen, ooit ARKE Reizen). Lees verder

Cees Grimbergen deed het afgelopen half jaar voor AD/Utrechts Nieuwsblad en Maxvandaag.nl onderzoek naar het zorgconcern Careyn, dat in crisis verkeert. Een belangrijke oorzaak van de misère, menen ze op de Careyn-werkvloer, is ‘zeemeeuwmanagement’: managers komen langs, schijten de boel onder en vertrekken naar een volgende werkplek. Een van die overvliegende topbestuurders is de van Espria afkomstige Marco Meerdink.   Volg deze auteur en blijf op de hoogte via e-mail Dit artikel zit in het dossier

ZorgcowboysG

Hosting door:

Het bericht Marco Meerdink krijgt 369.334 euro voor een rapport van honderd pagina’s dat in een la ligt verscheen eerst op SIN-NL.

De Implant Files, het wereldwijde onderzoek naar implantaten op initiatief van Radar (AVROTROS) en dagblad Trouw, ging niet zonder slag of stoot. Onderzoekers verzochten overheden om documenten openbaar te maken. Op deze verzoeken kregen zij honderden keren ‘nee’ te horen. Het ging om veiligheidsrapporten, incidentmeldingen, waarschuwingen, en brief- en mailwisselingen over zes medische implantaten waarvan bekend was dat er problemen mee zijn. Om informatie die ter herleiden zou zijn naar patiënten werd niet gevraagd.

VWS: ‘Verstandhouding fabrikanten moet goed blijven’

Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) hield ook gegevens achter over incidenten met medische implantaten. De verstandhouding met de fabrikanten van medische implantaten moet goed blijven, gaf zij als reden op. Lees alles over de Implant Files op Radar Plaatsvervangend secretaris-generaal Gea Craaikamp schrijft namens minister Bruins in  een brief aan Radar en Trouw: ‘De relatie tussen de inspectie en de beroepsgroep, als ook de relatie tussen de inspectie en de fabrikanten van medische hulpmiddelen, die onontbeerlijk is voor het kunnen uitoefenen van effectief toezicht op de beroepsuitoefening, zal door openbaarmaking van medische gegevens onevenredig worden beschadigd. Het risico bestaat immers dat fabrikanten van medische hulpmiddelen niet meer zullen melden, als zulke gegevens openbaar worden.’

IGJ: ‘Perk het verzoek in, dan volgt een reactie sneller’

De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) vroeg om het verzoek in te perken, dan zou er sneller een reactie volgen. De onderzoekers gaven gehoor aan dat verzoek. Toch volgden pas anderhalf jaar na het WOB-verzoek de eerste documenten. Een groot deel van de informatie ligt nog altijd bij het ministerie. Dat komt onder andere doordat fabrikanten juridische stappen hebben ondernomen, waardoor informatie verkrijgen moeilijker is geworden.

Informatie over problemen onleesbaar gemaakt

In de gegevens die de onderzoekers wel ontvingen, heeft het ministerie belangrijke delen onleesbaar gemaakt. Informatie van de fabrikant over mankementen aan medische hulpmiddelen en reacties van fabrikanten op incidenten met implantaten ontbreken. Data over problemen met implantaten zijn weggelakt. Over positieve gevallen, is meer informatie vrijgegeven.

Fabrikanten verplicht incidenten te melden

Fabrikanten van medische implantaten zijn wettelijk verplicht meldingen van incidenten door te geven aan de IGJ. Doen ze dit niet, dan mag de inspectie fabrikanten dwingen die informatie toch te geven.

Geen meldingsplicht voor arts

In Nederland geldt geen meldingsplicht voor medische beroepsbeoefenaren over ernstige en minder ernstige bijwerkingen van medische hulpmiddelen.

Brief aan ministerie

Radar en Trouw schreven in de zomer van dit jaar aan beide ministers van VWS, Bruno Bruins en Hugo de Jonge: ‘Wij denken dat patiënten en hun artsen er recht op hebben dat de informatie over de veiligheid van medische hulpmiddelen in het publieke domein zijn te vinden.’ Het ministerie bleef terughoudend. Fabrikant Abbott vroeg op 30 november aan de bestuursrechter om documenten die het ministerie wel wilde verstrekken, tegen te houden. Fabrieksgeheim, stelde de fabrikant. Bron: Trouw / Radar

Het bericht Ministerie hield bewust informatie achter over problemen implantaat verscheen eerst op SIN-NL.

• NU.nl
• Tech

Zorgaanbieders worden in Nederland verplicht om een digitale infrastructuur te bouwen waarmee medische gegevens over patiënten digitaal uitgewisseld kunnen worden. Klanten moeten in het systeem hun eigen gegevens kunnen inzien en beheren.

Op die manier moet de informatie tussen twee zorgaanbieders beter, efficiënter en sneller gaan, schrijft minister Bruno Bruins (Medische Zorg) in een brief aan de Tweede Kamer.

De minister wil de gegevensuitwisseling in de zorgsector stap voor stap digitaliseren. Daarbij moeten organisaties, zoals huisartsen, ziekenhuizen en wijkverplegers, uiteindelijk dezelfde technische standaarden gebruiken.

Het Nictiz, een adviesorgaan dat zich richt op digitalisering van de zorg, heeft elf zorgprocessen aangemerkt die met prioriteit gedigitaliseerd kunnen worden. Het gaat om onder meer informatie omtrent een bezoek aan de huisarts, acute verloskunde en informatie over medicatie.

De verschillende systemen moeten uiteindelijk digitaal aan elkaar gekoppeld zijn. In het systeem kunnen patiënten vervolgens toestemming geven, zodat een zorgaanbieder de gegevens kan bekijken.

In april maakt minister Bruins bekend bij welke zorgprocessen als eerst gedigitaliseerd worden en welke technische standaarden daarbij gebruikt worden.

Het bericht Zorgaanbieders moeten data patiënten digitaal met elkaar uitwisselen verscheen eerst op SIN-NL.

 Er wordt onderzoek gedaan naar mogelijke misstanden bij het Huis voor Klokkenluiders. Dat meldt minister Kajsa Ollongren van Binnenlandse Zaken. Het gaat om een melding over het algemeen functioneren van het Huis en een over de benoemingsprocedure van de huidige voorzitter.

Opstartproblemen
Het Huis voor Klokkenluiders in Utrecht is opgezet om mensen te helpen als zij misstanden bij hun bedrijf of bij de overheid willen melden. De organisatie kende sinds de oprichting begin 2016 de nodige opstartproblemen. Dat leidde tot het aftreden van het bestuur. Afgelopen zomer werd Wilbert Tomesen als nieuwe voorzitter benoemd.

Passende procedure

Omdat de twee melders niet terechtkunnen bij het Huis, moest er gezocht worden naar een passende procedure. Er is besloten dat de Nationale Ombudsman de melding over het functioneren van het Huis gaat onderzoeken. En de melding over de benoemingsprocedure zal door een onafhankelijke commissie worden onderzocht, aldus Ollongren. Het ministerie ontving de meldingen op 17 september. In verband met het onderzoek kan de minister er verder niets over zeggen.

Onafhankelijk bestuursorgaan
Het Huis voor Klokkenluiders is een zelfstandig bestuursorgaan (zbo). De instelling valt wel onder verantwoordelijkheid van het ministerie, maar staat ook ver van het ministerie om de onafhankelijkheid te waarborgen. Het Huis laat in een verklaring weten voluit te zullen meewerken aan de onderzoeken. ‘Als er één organisatie is die het waardeert dat er bij een vermoeden van een misstand daarvan melding wordt gedaan, is het wel het Huis voor Klokkenluiders’, staat in de verklaring. (ANP)

Het bericht Misstanden in Huis voor Klokkenluiders verscheen eerst op SIN-NL.

Terwijl het faillissement naderde, werd MC Slotervaart deze zomer opgeschrikt door een calamiteit met een haperende pieper. De reanimatieapparatuur arriveerde pas na twaalf minuten bij een patiënt in nood, die overleed. Een woordvoerder van het hospitaal bevestigt een bericht van Het Parool daarover.

De reanimatiekar met apparatuur om de ademhaling over te nemen en de patiënt te defibrilleren, hoort binnen enkele minuten naast het bed te staan. Toen de pieper niet werkte, rende een medewerker door de gang om alarm te slaan.

Volgens de zegsman waren bij de man wiens toestand snel verslechterende al diverse gespecialiseerde hulpverleners aan de slag toen de kar erbij werd geroepen. Onderzoek van de calamiteitencommissie heeft inmiddels uitgewezen dat de patiënt het hoogstwaarschijnlijk ook niet had gered als de kar eerder was gearriveerd. Toch was het fout dat deze zo lang op zich liet wachten, erkent de woordvoerder.

Hoewel het ziekenhuis eind oktober failliet ging, heeft de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd de melding van de calamiteit nog in onderzoek, zo meldt de krant. (ANP)

Het bericht Calamiteit Patiënt MC Slotervaart overleden na falende pieper verscheen eerst op SIN-NL.

• De macht van de zorgverzekeraars –

Zilveren Kruis betaalt niet voor speciale doseringsstrips waarmee antidepressiva kunnen worden afgebouwd, want dat zou geen ‘rationele’ therapie zijn. De zorgverzekeraar zei na Kamervragen tegen minister Bruno Bruins dat zij na grondig eigen onderzoek tot deze conclusie was gekomen. Maar in een rechtszaak beweert Zilveren Kruis nu stellig geen eigen onderzoek te hebben verricht naar de strips. Heeft de minister de Kamer verkeerd voorgelicht, op basis van tegenstrijdige informatie van de zorgverzekeraar?

Wie eenmaal aan de antidepressiva raakt, komt daar niet altijd makkelijk van af. Patiënten die er abrupt mee stoppen, krijgen vaak te maken met bijwerkingen die nogal beangstigend kunnen zijn. In kleine stapjes afbouwen is daarom al jaren de richtlijn voor huisartsen. In september publiceerden de beroepsverenigingen van huisartsen (NHG), apothekers (KNMP) en psychiaters (NVvP) samen met patiëntenkoepel MIND een afbouwdocument dat houvast moet bieden bij het begeleid stoppen met antidepressiva.

Want de middelen afbouwen is niet eenvoudig: doseerfouten zijn makkelijk gemaakt en de medicijnen zijn vaak niet in lage dosering verkrijgbaar. Daarom ontwikkelde de stichting Cinderella met psychiater Jim van Os en onderzoeker Peter Groot (universiteit Maastricht) speciale ‘taperingstrips’ om mensen in enkele weken hun antidepressiva te laten afbouwen. De Regenboog Apotheek, met vestigingen in Alkmaar, Arnhem, Bavel en Hoogvliet, bereidt die strips sinds 2016. Ze zijn een succes: honderden patiënten die eerder niet konden stoppen, lukt dat nu wel.

Niet alle zorgverzekeraars zijn bereid daarvoor te betalen. Daar hebben ze twee redenen voor. De eerste is een kostenargument: de taperingstrips kosten tussen de 60 en 150 euro per maand, terwijl de prijs voor goedkope antidepressiva rond de 75 euro per jaar ligt. Ten tweede, zo voeren zorgverzekeraars aan, zijn de strips geen bewezen ‘rationele farmacotherapie’. Zorgverzekeraar Zilveren Kruis beweert tot die conclusie te zijn gekomen na uitgebreid onderzoek naar de strips.

Eline Jacobse schreef in 2017 een uitgebreid verhaal over de taperingstrips voor Follow the Money en trok daarin de kwaliteit van het onderzoek van de verzekeraar in twijfel. Dat verhaal werd begin dit jaar, samen met de bevindingen van VPRO’s onderzoeksprogramma Argos, door Kamerleden van de SP en 50Plus gebruikt om vragen te stellen aan minister Bruno Bruins van Volksgezondheid. Er lijkt ruimschoots bewijs te zijn voor het nut van de strips; waarom worden ze toch niet vergoed? En had Zilveren Kruis echt grondig eigen onderzoek verricht?

Ja, zei minister Bruins begin dit jaar tegen de Kamer, Zilveren Kruis had hem dat verzekerd. Maar nu de Regenboog Apotheek en patiënt Frank van Bovene in een procedure dit onderzoek van de verzekeraar boven tafel proberen te krijgen, ontkent Zilveren Kruis het bestaan ervan in alle toonaarden. ‘Regenboog Apotheek en Van Bovene wensen inzage in onderzoeken die niet bestaan,’ zo opende de advocaat van Zilveren Kruis haar pleidooi afgelopen woensdag in de zitting in de Utrechtse rechtbank, waarbij Follow the Money aanwezig was.  

‘Zeer zorgvuldig’

De boodschap van Zilveren Kruis bij die zitting stond in scherp contrast met diens eerdere beweringen, en met wat de verzekeraar de minister eerder dit jaar liet weten.

‘Ik heb gesproken met Zilveren Kruis,’ stelde Bruins nadien. ‘Zij geven aan grondig onderzoek te hebben gedaan naar de vraag of de medicatie in taperingstrips kan worden geschaard onder de noemer van “rationele farmacotherapie”. Hierbij is ook de literatuur van dhr. Groot in acht genomen.’ Zilveren Kruis had volgens Bruins geconcludeerd dat de meerwaarde van de strips ten opzichte van bestaande doses antidepressiva niet bewezen was.

De Regenboog Apotheek en patiënt Frank van Bovene wilden dat onderzoek graag zien

Via de Wet openbaarheid bestuur (Wob) achterhaalde de Regenboog Apotheek de correspondentie over de Kamervragen tussen de verzekeraar en de minister in maart van dit jaar. Zilveren Kruis schreef Bruins, in antwoord op de vraag of het meer had gedaan dan alleen het bekijken van de literatuur die Peter Groot had aangeleverd: ‘Wij hebben deze literatuur, naast ander onderzoek, zeer zorgvuldig bestudeerd en wij zijn tot de conclusie gekomen dat de eis van rationele farmacotherapie niet is bewezen (…) In onze optiek hebben wij derhalve zeer correct gehandeld, door ons standpunt niet alleen te baseren op onze eigen literatuurstudie, maar ook op basis van de door de heer Groot aangeleverde literatuur.’

Gedegen eigen onderzoek dus, zou je denken. Daarnaast zou Zilveren Kruis een ‘grondig veldonderzoek’ hebben gedaan. De Regenboog Apotheek en patiënt Frank van Bovene wilden dat onderzoek graag zien: op welke informatie baseerde de verzekeraar haar oordeel dat de taperingstrips niet rationeel zouden zijn? Daarvoor moesten ze naar de rechter. In een exhibitieprocedure vroegen beide partijen het door Zilveren Kruis genoemde onderzoek op; de zitting vond woensdag 19 december plaats in Utrecht.

Discrepantie

In de aanloop tot de zaak had Zilveren Kruis de tegenpartij al per brief laten weten dat het opgevraagde onderzoek niet bestond. Daar namen de eisers niet voetstoots genoegen mee. ‘Zilveren Kruis stelt zelf grondig onderzoek te hebben gedaan en de vergoeding daarom af te wijzen,’ betoogde advocaat Elize Breugem van Eldermans en Geerts. ‘Aanvankelijk geeft zij aan de gedane onderzoeken naar Regenboog Apotheken te zullen toesturen. Vervolgens gebeurt dat niet en nu wij hier voor u zitten, stelt Zilveren Kruis dat er geen onderzoek is gedaan. Dat is ongeloofwaardig. Zo makkelijk moet Zilveren Kruis niet uit kunnen komen onder de verplichting tot het verstrekken van de door haar gedane onderzoeken.’

Hierop volgde een lange opsomming van alle momenten waarop Zilveren Kruis in het verleden nadrukkelijk stelde wel degelijk uitgebreid onderzoek naar taperingstrips te hebben gedaan. Op zijn eigen website, voor de verzekerden. Op de nationale Taperingdag, tegen allerlei belanghebbenden. En dus tegen de minister. De Regenboog Apotheek en patiënt Frank van Bovene kwamen eveneens aan het woord: als Zilveren Kruis informatie heeft waaruit blijkt dat de taperingstrips niet rationeel zijn, moeten zij die informatie ook kunnen inzien, stelden ze.

‘U stelt het geleidelijk afbouwen van antidepressiva niet ter discussie, begrijp ik?’ vraagt de rechter

Maar er valt niets te delen, stelde advocaat Dieuwke Hooft Graafland van Loyens en Loeff namens Zilveren Kruis: ‘Regenboog Apotheek en Van Bovene wensen inzage in onderzoeken die niet bestaan.’ Wat Zilveren Kruis dan wel heeft gedaan om te kijken naar de rationaliteit van taperingstrips? ‘Er is slechts één onderzoek gedaan; naar de door Groot en Van Os aangeleverde literatuur ter onderbouwing van de standpunten van Regenboog Apotheek. Meer is er niet.’

‘Ik kan mij voorstellen dat u nog in wilt gaan op de discrepantie tussen dit verhaal en hetgeen er aan de minister is gecommuniceerd,’ merkte de rechter op. Maar volgens Zilveren Kruis is die discrepantie niet meer dan een ‘Babylonische spraakverwarring’.

Bovendien maakt het niet uit, stelt de verzekeraar. Want het is niet aan haar, maar aan de Regenboog Apotheek om aan te tonen dat de taperingstrips wel degelijk een rationele therapie zijn. En zou Zilveren Kruis zulke onderzoeken wel hebben gehad, ‘dan zouden ze zeker niet met Regenboog Apotheek en Van Bovene gedeeld worden’. Adviserend apotheker Stefan Faas van Zilveren Kruis wil nog even op het verkeerd inlichten van de minister ingaan. ‘Dit is niets meer dan een woordspelletje,’ zegt hij, om eraan toe te voegen dat hij wel degelijk ‘grondig’ gesproken heeft met deskundigen over de rationaliteit van de taperingstrips. Maar wie dat waren en wat ze te zeggen hadden, is volgens Zilveren Kruis niet gedocumenteerd en hoeft men verder ook niet te delen.

‘U stelt niet het geleidelijk afbouwen van antidepressiva zelf ter discussie, begrijp ik?’ vroeg de rechter hem tot slot. ‘Nee,’ antwoordde Faas, ‘over het nut van afbouwen bestaat geen discussie, daar kunnen we duidelijk over zijn.’

Duidelijkheid

Dat Zilveren Kruis – buiten het bestuderen van de literatuur van Groot en Van Os en de niet gedocumenteerde gesprekken tussen Faas en onbekende professionals – geen eigen onderzoek heeft gedaan, is na de zitting glashelder. Maar wat te denken van de stellige bewering die Faas in maart tegenover de minister deed? Hij beweerde immers nadrukkelijk dat Zilveren Kruis ook eigen literatuuronderzoek had verricht, naast het door Groot aangeleverde onderzoek. De aanwezige vertegenwoordigers van Zilveren Kruis hebben er na de zitting geen antwoord op.

Voor Jan-Pieter Dupon, financieel manager van de Regenboog Apotheek, is het inmiddels wel duidelijk. ‘Ze hebben dus helemaal niets, dat staat nu wel vast. Maar dat is goed om te weten, en om nu voor eens en voor altijd vastgelegd te hebben.’ De uitspraak van de rechter wordt in de komende weken verwacht. De Regenboog Apotheek en Van Bovene zeggen dat zij zich, afhankelijk van de uitspraak van de rechter, zullen beraden op verdere juridische stappen. Die uitspraak wordt verwacht op 9 januari 2019.

Blind vertrouwen

Wat te denken van de manier waarop de Tweede Kamer is voorgelicht door de minister, op basis van kennelijk onjuiste informatie van Zilveren Kruis?

Van Gerven blijft erbij dat verzekeraars zouden moeten betalen voor de strips

Kamerlid Henk van Gerven (SP) is niet te spreken over de gang van zaken. ‘De minister heeft met blind vertrouwen in de zorgverzekeraar geantwoord dat de zorgverzekeraar grondig onderzoek heeft gedaan. De verzekeraar treft blaam. Want deze heeft de minister op het verkeerde been gezet. De verzekeraar heeft geen grondig onderzoek gedaan, maar dat is ook niet de taak van een zorgverzekeraar. Dit behoort aan de wetenschappers, de specialisten, niet een zorgverzekeraar. Zilveren Kruis Achmea gaat daarmee ten onrechte op de stoel zitten van de dokter.’

Van Gerven diende afgelopen zomer een motie in om taperingstrips in het basispakket op te nemen. Die motie werd door de minister in eerste instantie ontraden. Van Gerven blijft erbij dat verzekeraars zouden moeten betalen voor de strips. ‘Er is wel overeenstemming dat de afbouw op een geleidelijke wijze meer kans geeft op succesvol stoppen met de medicatie. Dat is dus rationele therapie. Hoe die afbouw moet plaatsvinden is onderhevig aan veel discussie en er is niet een enkele bewezen manier van afbouwen. Vandaar ook de behoefte aan de taperingstrips, zodat dit op maat van de patiënt en in overleg met de patiënt kan gebeuren. Dat wordt door de KNMP, NHG, NvvP en MIND (het landelijk platform psychische gezondheid) onderschreven. Dus moeten de verzekeraars dit gewoon vergoeden.’

In een reactie liet Zilveren Kruis weten: ‘Wij hebben zelfstandig, dus niet met andere verzekeraars of andere partijen, onderzoek gedaan naar de aangeleverde literatuur. Zoals gisteren in de rechtszaal gemeld is het mogelijk anders geïnterpreteerd. Misschien hadden we het zelfconsultatie moeten noemen. Daarnaast hebben we veldonderzoek gedaan (of veldconsultatie is wellicht beter).’

Het ministerie van Volksgezondheid liet in een korte reactie weten dat de minister geen reden ziet om stappen te nemen jegens Zilveren Kruis, zoals ook al aangekondigd in de eerdere Kamerbrief. Anders dan Van Gerven meent het ministerie dat de volledige verantwoordelijkheid voor het beoordelen van de taperingstrips bij de verzekeraar ligt. ‘Het is en blijft een verantwoordelijkheid van de verzekeraar om te duiden of iets aan de stand van wetenschap en praktijk voldoet. De rechter buigt zich nu over de vraag of deze verantwoordelijkheid in dit geval op een juiste manier is uitgevoerd. Dat is de plek waar deze vraag nu voorligt. Daarbij is geen rol voor de minister.’

Maar wellicht moet minister Bruins zich binnenkort tegenover de Kamer opnieuw verantwoorden over de taperingstrips. Kamerlid Van Gerven zegt in ieder geval nog niet klaar te zijn met de kwestie, ‘We zullen opnieuw kamervragen stellen, waarin we de minister vragen nu wel met de verzekeraars af te spreken dat alle verzekeraars de taperingstrips vergoeden. De artsen zullen verder moeten gaan met onderzoek op welke wijze antidepressiva het beste kunnen worden afgebouwd.’

Onderzoeksprogramma Argos van de VPRO besteedde eerder uitgebreid aandacht aan de taperingstrips. Follow the Money schuift zaterdagmiddag aan in de uitzending van Argos om over de zitting te praten: tussen 14 en 15 uur op Radio 1.

Het bericht Zilveren Kruis liet minister Bruins blunderen met niet-bestaand onderzoek naar afbouwstrips antidepressiva verscheen eerst op SIN-NL.

Commentaar SIN-NL
Eindelijk erkent de overheid dat implantaten patiënten heel erg ziek en invalide kunnen maken. Waarom heeft dit jaren moeten duren? Waarom gaat de overheid pas wat doen, NA wereldwijde publicaties hierover? Waarom zweeg de overheid?
NB ondergetekende is al 18 jaar ernstig invalide door implantaten bij de hersenstam en de vertebralis-slagader.
In plaats van hulp door artsen werd ik doodgezwegen en weggestuurd terwijl ik niet kon zitten, staan, lopen door een doorbloedingstoornis bij de hersenstam, veroorzaakt door de implantaten.
In plaats van hulp van de Inspectie Gezondheidszorg, volgde doodzwijgen.
In plaats van hulp werd ondergetekende ten onrechte veroordeeld wegens het publiceren van feiten en documenten over de implantaten en de gevolgen, door Nederlandse corrupte rechters.
Neuroloog Kuks UMCG, koos met hulp van de artsenorganisatie KNMG voor procederen en geld incasseren van het slachtoffer van het implantaat, in plaats van de noodzakelijke medische hulp te verlenen.
Meer info volgt zo spoedig mogelijk.
Mr Sophie Hankes, voorzitter stichting SIN-NL
————–

Lees ook bericht 22 12 2018
Kamerbrief Minister Bruins over patientveiligheid van implantaten

Minister Bruins voor Medische Zorg neemt maatregelen tegen onveilige implantaten. Aanleiding is een uitzending van Radar eind vorige maand met verhalen van patiënten die ziek werden van hun implantaten.

De minister zegt dat de verhalen diepe indruk op hem hebben gemaakt. Hij heeft inmiddels gesproken met een van de patiënten, een vrouw met gezondheidsklachten veroorzaakt door lekkende borstimplantaten. Volgens Bruins is het onvoorstelbaar wat de vrouw is overkomen.

Aan veel implantaten kleven risico’s waarvan patiënten niet goed op de hoogte zijn. Verder worden klachten van patiënten niet gemeld bij fabrikanten en wordt er te weinig informatie verzameld waarmee medici en patiënten hun voordeel kunnen doen.

Extra geld

Bruins gaat daarom volgend jaar een informatiecampagne beginnen voor artsen en zorgverzekeraars. Ook wordt patiënteninformatie op verschillende sites uitgebreid. Verder krijgt het RIVM extra geld om onderzoek te doen naar de risico’s van implantaten en wordt er meer bekendheid gegeven aan het meldpunt voor bijwerkingen door implantaten.

Het gaat niet alleen om borstimplantaten, maar ook om bijvoorbeeld pacemakers en gehoorhulpmiddelen. Een algemeen verbod ziet de minister niet zitten, omdat er dus ook implantaten zijn die het leven van de patiënt verbeteren.

Bekijk ook

Borstimplantaten uit de handel gehaald

‘Slecht toezicht op medische implantaten brengt mensenlevens in gevaar’

Het bericht Overheid neemt maatregelen tegen ziekmakende implantaten verscheen eerst op SIN-NL.

Lees ook bericht op www.sin-nl.org bron: NOS 22.12.2018
Overheid neemt maatregelen tegen ziekmakende implantaten

Minister Bruins (Medische zorg en sport) informeert de Tweede Kamer over de acties die hij onderneemt om de patiëntveiligheid van implantaten te vergroten.

Kamerbrief-over-patientveiligheid-van-implantaten 21 12 2018.pdf

of
Download ‘Kamerbrief over patiëntveiligheid van implantaten’ 21.12.208 pdf 13 pag 512kB

Bijlagen

• Bijlage 1 Brief van Notified Bodies Kamerstuk | 01-12-2018
• Bijlage 2 Brief NVPC Kamerstuk | 11-12-2018
• Bijlage 3 Chirurgische bijsluiter siliconen borstimplantaten Brochure | 01-12-2018
• Bijlage 4 Patiëntenfolder Register borstimplantaten Brochure | 01-12-2018
• Bijlage 5 borstprothesen en lymfeklierkanker Publicatie | 01-12-2018
• Bijlage 6 Attendering Meldpunt bijwerkingen 1 Publicatie | 22-12-2018
• Bijlage 7 Attendering Meldpunt bijwerkingen 2 Publicatie | 01-12-2018

• Medische hulpmiddelen en technologie

• Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Het bericht Kamerbrief Min. Bruins over patientveiligheid van implantaten verscheen eerst op SIN-NL.

 

Kelly M Smith, Larry L Smith, John C (Jack) Gentry, …

First Published December 3, 2018 Research Article

https://doi.org/10.1177/2516043518813814

Article information

Het bericht Lessons learned from implementing a principled approach to resolution following patient harm verscheen eerst op SIN-NL.

Kassa besteedde onlangs aandacht aan zogenoemde zorgplafonds. Ex-kankerpatiënt Martha Visser liep hier tegenaan. Zij had een darmonderzoek nodig om erachter te komen of haar kanker was uitgezaaid, maar ze kon niet terecht in het ziekenhuis van haar voorkeur vanwege een zorgplafond. Uit nader onderzoek van Kassa blijkt het probleem nog veel groter dan geschetst.

Ook mensen met restitutiepolis kunnen niet terecht

Niet alleen mensen met een naturapolis, zoals Martha Visser kunnen tegen een zorgplafond aanlopen. Ook mensen met een restitutiepolis blijken hiermee te maken te krijgen. Dat is opmerkelijk. Want voor een restitutiepolis betaal je meer premie en krijg je de garantie dat je bij alle zorgverleners terecht kan. Ook staat in de polisvoorwaarden dat een zorgplafond geen invloed mag hebben op de vergoeding.

Geldafspraken ziekenhuis en verzekeraar

Een zorgplafond is een afspraak tussen het ziekenhuis en de zorgverzekeraar over hoeveel zorg zij mogen verlenen. Als dat geld op raakt, is het zogenoemde zorgplafond bereikt. Het ziekenhuis krijgt dan geen vergoeding meer van de zorgverzekeraar voor de gevraagde behandeling.

Toch geen keuzevrijheid

Na de uitzending van 8 december jl. ontvingen wij een klacht van Robert Ensor. Hij heeft een restitutiepolis en heeft daarmee recht op volledige keuzevrijheid uit alle zorgverleners. Een zorgplafond zou ook geen invloed mogen hebben op zijn recht op vergoeding, staat klip en klaar in zijn polisvoorwaarden (zie foto hieronder).

‘Voorwaarden niet nageleefd’

Als Robert belt om een afspraak te maken in de Hand Clinic voor een probleem aan zijn hand, krijgt hij echter tot zijn verbazing te horen dat het zorgplafond is bereikt en hij daar niet terecht kan. Zijn zorgverzekeraar, Avéro Achmea, verwijst hem vervolgens naar het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis (OLVG) waar ze hem wel verder helpen.

Ensor is niet te spreken over deze gang van zaken en dient een klacht in bij de Nederlandse Zorg Autoriteit (NZA): ,,De voorwaarden van een restitutiepolis worden niet nageleefd. Mijn inziens pleegt Avéro hiermee contractbreuk door achter de schermen afspraken te maken met zorgverleners die mijn vrije artsenkeuze op grond van mijn restitutiepolis ondermijnen.”

Avéro door het stof

Avéro laat desgevraagd in een reactie aan Kassa weten niet juist gehandeld te hebben door de heer Ensor meteen door te verwijzen naar het OLVG. ,,Nadat de verzekerde belde naar de afdeling zorgbemiddeling hadden wij direct de Hand Clinic moeten wijzen op de samen gemaakte afspraken”, legt woordvoerder Christine Rompa uit.

‘Probleem ligt genuanceerder’

Uit navraag bij de Hand Clinic blijkt het probleem genuanceerder te liggen. Directeur Monika Ritt-Fischer: ,,Het kan niet zo zijn dat een zorgaanbieder die geen budget meer heeft zonder vergoeding zorg moet leveren. Dat zou betekenen dat de zorgaanbieder de behandeling zelf moet betalen, terwijl de zorgverzekeraar extra inkomsten ontvangt voor de restitutiepolis met keuzevrijheid.”

Behandeling restitutieverzekerde niet meetellen in zorgplafond

Om dit probleem te ondervangen pleit gezondheidsjurist Karik van Berloo ervoor om de behandeling van een restitutieverzekerde niet mee te laten tellen in het opgelegde plafond. ,,Op die manier kun je ervoor zorgen dat de restitutiepolishouders daadwerkelijk vrije artsenkeuze hebben. Maar dan niet in de vorm van een loze belofte, maar een aanspraak van de verzekerde die de zorgaanbieder dan ook altijd kan inlossen.”

Het voorstel van Van Berloo wordt begin volgend jaar besproken door de Nederlandse Zorg Autoriteit (NZA). De klacht van de heer Ensor is eveneens in behandeling door de NZA en die zal binnenkort ook worden besproken door de commissie voor Volksgezondheid Welzijn en Sport. Avéro Achmea laat weten de heer Ensor ter compensatie het premieverschil tussen een natura-en restitutiepolis uit te keren, omdat hij feitelijk is behandeld als een naturapolishouder.

Oproep

Heeft u ook een budget-, natura- of restitutiepolis en bent u tegen een zorgplafond aangelopen dan horen wij dat graag. We zijn ook heel nieuwsgierig hoe uw zorgverzekeraar hiermee is omgegaan. Bent u een zorgverlener en wilt u vertellen hoe zorgplafonds in de praktijk uitpakken, en wat de gevolgen zijn voor de wachtlijsten dan horen wij dat ook graag. Mailen kan naar Kassa@bnnvara.nl. Veel dank voor jullie medewerking!

Het bericht Ook restitutiepolishouder loopt tegen zorgplafond op verscheen eerst op SIN-NL.

OPINIE – Voor een onderzoek naar medische hulpmiddelen zijn op initiatief van het dagblad Trouw en het consumentenprogramma Radar wereldwijd 1500 verzoeken gedaan aan overheden om documenten openbaar te maken. De Implant files laten zien dat er sprake is van slecht toezicht en gebrekkige uitwisseling van gegevens tussen landen. Ook is inmiddels duidelijk dat de informatie bij de toezichthouders niet eenvoudig is op te vragen. Maar het meest kwalijk is nog dat de overheid zelf veel informatie achterhoudt om de relaties met de industrie niet te verstoren.

Veel documenten die in een WOB-verzoek zijn opgevraagd krijgen de journalisten gewoon niet te zien. Als reden wordt opgegeven dat de relatie tussen de inspectie en de fabrikanten van medische hulpmiddelen door het openbaar maken van medische gegevens ‘onevenredig zal worden beschadigd’. In de documenten die na anderhalf jaar uiteindelijk wel zijn geleverd zijn grote delen onleesbaar gemaakt door juristen van VWS. ‘Zoals informatie van de fabrikant over mankementen aan medische hulpmiddelen en reacties van fabrikanten op incidenten met implantaten. Gegevens over problemen rond implantaten zijn stelselmatig door het ministerie weggelakt. Alleen in enkele gevallen, met een goede afloop voor de patiënt, werd meer informatie vrijgegeven.’

Het ministerie van VWS zegt bevreesd te zijn dat fabrikanten van medische hulpmiddelen helemaal niets meer zullen melden, als problemen met hun producten openbaar worden. Maar de fabrikanten zijn het in Nederland wettelijk verplicht om meldingen van incidenten door te geven aan de inspectiedienst van het ministerie. De Inspectie is bevoegd weigerende fabrikanten te dwingen tot het verstrekken van informatie.

De journalisten hebben er met verwijzing naar landen als Duitsland, Australië en de VS op aangedrongen om meer informatie openbaar te maken. ‘Het ministerie bleef terughoudend. Desondanks vroegen de advocaten van fabrikant Abbott op 30 november aan de bestuursrechter om ook de documenten die VWS wél wilde verstrekken tegen te houden. Onze documenten zijn fabrieksgeheim, aldus de fabrikant.’

Onderzoek

Minister Bruins (VVD) heeft nu bekend gemaakt dat hij een onderzoek gaat instellen naar de risico’s van de implantaten. Hij start een voorlichtingscampagne gericht op artsen en hij wil dat patiënten en artsen incidenten en bijwerkingen van implantaten melden. Ook verhoogt hij de capaciteit van de inspectiedienst voor medische technologie en maakt hij de registratie van hulpmiddelen verplicht. Hij gaat nog niet zover als de Franse inspectie die een veel gebruikt Iers borstimplantaat uit de handel neemt, wat ook consequenties heeft voor de levering aan Nederland. Vijf jaar geleden was er in Frankrijk een rechtszaak van vijfduizend vrouwen tegen de fabrikant van het siliconen borstimplantaat PIP vanwege lekkages. Deze implantaten waren in Nederland al in 2010 verboden na acties van de Amerikaanse FDA (Food and Drug Administration). De cruciale vraag was toen al waarom deze waarschuwing van de FDA niet geleid heeft tot een strengere controle van de activiteiten van PIP door de Franse en andere autoriteiten. Nu kan na zoveel jaren opnieuw de vraag gesteld worden of de overheid  voldoende geleerd heeft van deze zaak.

Openbaarheid voorkomt gesjoemel

In de brief van minister Bruins waarin hij nu reageert op de ophef over de Implant files rept hij met geen woord over het gebrek aan openbaarheid van informatie waaraan zijn ministerie zich de afgelopen maanden schuldig heeft gemaakt. Zo lang die openbaarheid er niet is blijft er een risico op ongelukken zoals bij de PIP-implantaten. Openbaarheid van informatie dwingt de fabrikant tot verantwoord handelen. Zonder openbaarheid blijft de kans op gesjoemel bestaan. De minister zit er niet voor de industrie, maar voor het publieke belang. Daarom zou hij de fabrikanten op hun verantwoordelijkheid moeten wijzen en er voor moeten zorgen dat alle relevante informatie voor artsen en patiënten beschikbaar komt.

[overgenomen van Free Flow of Information]

Het bericht Ministerie van VWS (IGJ) houdt informatie achter om relaties met de industrie niet te schaden verscheen eerst op SIN-NL.

• Philip van de Poel
• 24 december 2018
• 84 keer gelezen
• 0 reacties

Om digitalisering van de zorg te versnellen gaat minister Bruins van Curatieve Zorg zorgaanbieders en IT-leveranciers wettelijk verplichten tot eenduidige afspraken over taal en techniek. De huidige aanpak die uitgaat van vrijwillige consensus tussen veldpartijen is wat Bruins betreft te vrijblijvend.

Eén en ander komt naar voren in een brief die Bruins onlangs naar de Tweede Kamer stuurde. In de brief geeft Bruins aan dat digitalisering van gegevensuitwisseling een “behoorlijke uitdaging” is. De zorgsector is niet alleen groot en divers, de verschillende beroepsgroepen spreken daarnaast ieder hun eigen taal. Dit vergt afstemming in alle mogelijke gegevensuitwisselingen. Daarnaast zijn er veel technische standaarden, kunnen verschillende digitale systemen niet met elkaar ‘praten’ en is er niet in elke regio al een infrastructuur voor elektronische uitwisseling.

Koerswijziging

Maar juist deze problemen maken het wat Bruins betreft nodig dat de overheid meer regie neemt. Vanuit het veld klinkt al geruime tijd de roep om meer centrale sturing, maar VWS is sinds het mislukken van het landelijke elektronisch patiëntendossier kopschuw geweest en speelde de bal steevast terug naar de veldspelers. “Het nemen van meer regie door de overheid betekent een koerswijziging ten opzichte van die lijn”, deelt Bruins nu de Kamer mee. “Ik wil dat zorgproces voor zorgproces wordt gedigitaliseerd op basis van verplichte, eenduidige afspraken over taal – dat wil zeggen iedereen dezelfde taal spreekt – en techniek.”

Vaste bouwstenen

Het digitaliseren van zorgprocessen alleen is niet genoeg, deze processen moeten wat Bruins betreft ook beter digitaal op elkaar aansluiten zodat gegevensuitwisseling tussen de zorgprocessen mogelijk is. Daarom gaat Bruins “standaard ‘bouwstenen’” vaststellen, die verplicht moeten worden gebruikt. Dit betekent dat in de praktijk belangrijke begrippen, zoals bijvoorbeeld vochtbalans, bloeddruk of laboratoriumuitslag, altijd eenduidig en in dezelfde taal worden vastgelegd, zodat ze digitaal hergebruikt kunnen worden.

Escalatie

Naast de sector-brede introductie van een Basis Gegevensset Zorg (BGZ) en gemeenschappelijk woordenboek, moeten IT-leveranciers hun systemen zo bouwen dat ze onderling kunnen communiceren. Koepels en zorgaanbieders moeten met he toog hierop inkoopkracht richting leveranciers realiseren door gezamenlijk eisen te formuleren. Als een zorgorganisatie en ook de betrokken koepel er met een leverancier toch niet uitkomt, dan organiseert VWS een “escalatieoverleg”.

Veiligheid

Dat alles moet er toe leiden dat de zorg snel de beschikking krijgt over landelijk dekkende en gekoppelde infrastructuren. Dit klinkt als het landelijk EPD, dat in 2011 in de Eerste Kamer struikelde over privacyoverwegingen en zorgen voor de digitale veiligheid. Bruins wijst er op dat zorgaanbieders meer dan voorheen moeten voldoen aan concrete normen voor informatieveiligheid. Toch wil de minister nagaan of verscherping van deze normen in het licht van bredere digitalisering nodig is.

Routekaart

De betrokken veldpartijen krijgen van Bruins drie maanden de tijd om in samenspraak met VWS een routekaart op te stellen, die leidraad wordt voor het digitaliseren van zorgprocessen en de bijbehorende, verplichte standaarden. Het digitaliseren van zorgprocessen houdt in dat de uitwisseling van informatie tussen zorgverleners die bij dat zorgproces betrokken zijn digitaal verloopt. De betrokken partijen mogen in het eerste kwartaal van 2019 hun zegje doen op verschillende consultaties. Het landelijk expertisecentrum e-health Nictiz heeft met oog hierop de eerste prioriteiten uitgetekend. Dat zijn ambulanceoverdracht, huisartswaarneming, triageverwijzing, acute verloskunde, verpleegkundige overdracht, ziekenhuisoverdracht, medicatie, beelduitwisseling en verwijzing. Ook jeugdgezondheidszorg en ketenzorg bij chronische aandoeningen zijn door Nicitz als speerpunten aangewezen.

Na de consultatieronde wil Bruins de definitieve routekaart in april 2019 aan de Tweede Kamer voorleggen.

Het bericht Bruins verandert ‘vrijblijvende’ digitalisering in wettelijke plicht verscheen eerst op SIN-NL.

Vanaf 1 januari 2019 moet het gebruik van implantaten worden geregistreerd in het epd en het Landelijk Implantaten Register (LIR). Daardoor kan volgens de initiatiefnemers een implantaat waaraan iets mankeert, snel worden opgespoord en is de patiëntveiligheid gewaarborgd.0

Dit meldt QruxxTech. Om opname in het epd en het Landelijk Implantaten Register mogelijk te maken, wordt elk implantaat voorzien van een unieke code.

Borstimplantaten

De aanleiding voor de registratie van implantaten is een affaire uit 2012. Een Franse leverancier bleek borstimplantaten te leveren die een potentieel risico vormden voor de patiënt. ‘Het was in Nederland moeilijk te achterhalen welke patiënt zo’n implantaat had gekregen. Dit was voor de overheid aanleiding om implantaten te gaan registreren’, vertelt Robin van Zoest in QruxxTech. Hij is projectleider van het Landelijk Implantaten Register bij het ministerie van VWS.

Eenheid van Taal

De eenduidige registratie van de implantaten vindt plaats met behulp van Eenheid van Taal. Dat werkt als volgt: een fabrikant plaatst een unieke barcode op een implantaat. Daardoor is precies duidelijk om wat voor een implantaat het gaat. Het ziekenhuis koopt het implantaat vervolgens in. Als een medisch specialist een implantaat voor een behandeling kiest, scant hij de barcode.

Deze barcode wordt daarna vastgelegd in het epd van de patiënt. Vanuit het epd worden de gegevens automatisch doorgegeven aan het LIR. Van Zoest: ‘Deze registratie doorloopt een complexe keten waarbij eenduidigheid een voorwaarde is. Minstens zo belangrijk is draagvlak. De betrokken partijen moeten ervan overtuigd zijn dat deze registratie nuttig is. Fabrikanten moeten die barcode plaatsen en implantaatgegevens ontsluiten. Ziekenhuizen moeten ervoor kiezen om alleen implantaten met barcodes in te kopen. Medisch specialisten moeten niet vergeten de barcode te scannen en softwareleveranciers moeten de koppeling tussen een epd en het LIR mogelijk maken.’

Implantatenregister in 2019

Registratie van implantaten in het epd is vanaf 1 januari 2019 wettelijk verplicht. Evenals het verstrekken van implantaatgegevens aan de patiënt en aan het LIR.
Wat volgt is een ‘ingroei-jaar’. Hoewel de beweging naar implantatenregistratie groeiende is, zijn nog lang niet alle betrokken partijen zo ver. Zo dragen nog niet alle implantaten standaard een unieke barcode en zijn gegevens over implantaten nog niet altijd op de afgesproken wijze beschikbaar voor ziekenhuizen. Ook zijn nog niet alle epd’s op het LIR aangesloten.

Daarbij komt dat de zorgverlener registratie moeten opnemen in de behandelroutine. Van Zoest: ‘De noodzaak van registeren van implantaten wordt steeds meer gezien. Nu is het zaak dat de hele keten in beweging komt onder regie van VWS, Nictiz en de IGJ. De IGJ is de toezichthouder en gebruiker van het implantatenregister. Als iedereen meedoet, heb je ook wat. Want zonder registratie geen register.’

Het bericht Registratie implantaten vanaf 1 januari 2019 verplicht verscheen eerst op SIN-NL.

Mr J.F.M. Aartsen (Jos) sinds 1.7.2012 voorzitter Raad van Bestuur van het UMCG.
Sinds mei 2008 lid van de Raad van Bestuur UMCG.
Kiest voor het handhaven bij het UMCG van neuroloog J.B.M. Kuks, ondanks zijn plaatsing op zwartelijstartsen.nl, met toestemming van de rechtbank Groningen 2009.
Neuroloog Kuks UMCG:
stelt met opzet foutieve diagnose,weigert eerlijke diagnostiek, informatie en herstelbehandeling aan slachtoffer van medische fout.
Het betreft de weigering van oa basale diagnostiek zoals meting bloeddruk en pols(hartritme),weigering om verzoek tot advies van collega-arts adequaat te beantwoorden, weigering om twee brieven te beantwoorden, het sturen van foutieve brieven naar collega-artsen en plegen van fraude in het medisch dossier. Publiceerde in strijd met beroepsgeheim medische gegevens over patiënte.

Falend neuroloog Kuks beschrijft slachtoffers van medische fouten als indringers in de spreekkamer en besmettelijke zaken die de mensheid schaden, Medisch Contact 27-5-2009. Zie: www.jankuks.com www.drkuks.com, www.jankuks.nl en www.rechterhenkwammes.info.
www.rechterunikenvenema.com is te raadplegen via webarchive.org

Op 25 sept. 2009 stond de rechtbank Groningen aan SIN-NL toe :
om de website zwartelijstartsen.nl online te handhaven en
om falend neuroloog Kuks te handhaven op zwartelijstartsen.nl
Deze neuroloog spande verschillende procedures aan tegen Mr Sophie Hankes stichting SIN-NL om de websites met feiten en documenten over zijn falen als arts offline te krijgen.
SIN-NL hecht aan het publiceren van de waarheid over de medische fout waardoor Sophie Hankes invalide werd en de kwalijke rol van falend neuroloog Kuks als prominent vertegenwoordiger van de KNMG  en zijn zwijgende collega’s. SIN-NL  handhaaft publicatie van de websites.
De websites bevatten feiten en documenten: medische verklaringen door artsen en wetenschappelijke artikelen door artsen, en zijn aldus juridisch gezien rechtmatig, in het kader van art 7 Grondwet en art 10 Europees Verdrag Rechten van de Mens Vrijheid van Meningsuiting.

Het bericht SIN-NL plaatst Mr J.F.M. Aartsen UMCG op zwartelijstartsen.nl ivm neuroloog Kuks UMCG. verscheen eerst op SIN-NL.

Eind april gaf de Ondernemingskamer opdracht tot een onderzoek bij DeSeizoenen over de gang van zaken tussen 10 januari 2012 tot 15 maart 2016, nadat de centrale Cliëntenraad daarom had gevraagd.

De Cliëntenraad had zijn zorgen uitgesproken om de constructie waarin bestuurders van de zorginstelling ook eigenaren waren van de vastgoedonderneming en het facilitair bedrijf die diensten leveren aan DeSeizoenen.

Op deze manier kunnen de eigenaren, Winter en nog drie ondernemers, van DeSeizoenen alsnog winst maken aan de instelling. In sommige takken van de zorg geldt namelijk een winstverbod. Sommige zorginstellingen mogen daarom geen winst uitkeren aan de aandeelhouders.

Winter maakt er geen geheim van dat hij deze constructies gebruikt. “Op de zorg wordt niet verdiend, vastgoed is het verdienmodel”, vertelde hij onlangs nog aan NRC.

Het bericht Vastgoedconstructie Loek Winter bij zorginstelling DeSeizoenen toegestaan verscheen eerst op SIN-NL.

Een 53-jarige man die zich voordeed als fysiotherapeut heeft donderdag van de rechtbank in Breda vijf jaar cel opgelegd gekregen voor misbruik en een verkrachting van bejaarde vrouwen in Bergen op Zoom.

Zijn slachtoffers waren in leeftijd van 82 tot 94 jaar. De man deed zich voor als fysiotherapeut, waardoor hij een verzorgingsflat binnen kon komen.

De man heeft ontkend, maar zijn DNA werd op een incontinentieluier van een van de slachtoffers aangetroffen. Ook vingerafdrukken van René B. zijn gevonden.

De aanrandingen en verkrachtingen zouden in december 2015 en in juni van dit jaar hebben plaatsgevonden. Justitie had tijdens een eerdere zitting zes jaar cel geëist.

www.ad.nl 27 12 2018

Een rechtbanktekening van René B. © Eric Elich

Nep-fysio uit Bergen op Zoom krijgt vijf jaar voor verkrachting en aanranding hoogbejaarde vrouwen: ‘Geen enkele twijfel over schuld’

BERGEN OP ZOOM/BREDA – ,,Deze aanrander en verkrachter gebruikte zijn fysieke overwicht om oudere, kwetsbare vrouwen te overrompelen. Zij zullen de laatste jaren van hun leven gebukt gaan onder gevoelens van vernedering, eenzaamheid en schaamte”. Het vonnis van de Bredase rechtbank getuigt van grote empathie met de slachtoffers van een 53-jarige man uit Bergen op Zoom. Hij vergreep zich aan vier hoogbejaarde vrouwen. Johan van Uffelen 27-12-18, 12:55 Laatste update: 14:44

De Bergenaar is veroordeeld tot vijf jaar onvoorwaardelijk vanwege seksueel geweld en ontucht. De rechters achten bewezen dat de voormalige bloemist een vrouw van 93 verkrachtte en drie andere dames van 83, 88 en 94 heeft aangerand.  Er bestaat, aldus de uitspraak, ‘geen enkele twijfel’ over zijn schuld op basis van de (schakel-)bewijzen.

Lees ook

• Zes jaar cel geëist tegen nepfysio: Bergenaar verdacht van verkrachting en aanrandingen hoogbejaarde vrouwen Lees meer
• PREMIUM Nepfysio uit Bergen op Zoom verdacht van verkrachten hoogbejaarden Lees meer

Telkens deed de veroordeelde René B. zich voor als fysiotherapeut, dokter of verzorger. Hij overrompelde de vrouwen, overreedde de angstige bejaarden om naar de slaapkamer te gaan en trachtte hun intieme delen te betasten. Tijdens de zitting heeft hij alles categorisch ontkend en zei hij ook absoluut geen seksuele voorkeur voor oudere dames te hebben. Maar zijn verweer riep toen ook bij de rechtbank bij tijd en wijle grote vraagtekens op.

93-jarige vrouw

Op 23 juni ‘s middags sprak hij een 93-jarige vrouw aan bij een supermarkt. Hij zei haar fysiotherapeut te zijn, al herkende zij hem niet. Even later stond hij bij haar aan de deur in residentie Meilust in Bergen op Zoom. Hij manipuleerde haar naar de slaapkamer. Daar betastte hij haar bovenlichaam en verkrachtte hij het slachtoffer met zijn vingers. ,,Geestelijk en lichamelijk voel ik mij een wrak en vertrouw niemand meer”, liet zij haar dochter tijdens de behandeling van de zaak voorlezen.

De verdachte werd naderhand herkend op camerabeelden van de flat en de supermarkt. En op het ondergoed van de vrouw zat zijn DNA. Volgens de rechtbank klopte ook het signalement van de aangeefster. Bovendien had de ex-vrouw van de veroordeelde in zijn auto een notitie met het adres van het slachtoffer gevonden. Hij stond later namelijk nog eens voor haar deur. Toen belde ze de politie en werd hij aangehouden.

Diezelfde 23e juni liep een 94-jarige bewoonster van Meilust buiten. Daar trof ze volgens haar verklaring een ogenschijnlijk nette man aan. Ze vroeg hem of hij een kapotte lamp kon verwisselen. Hij ging mee naar binnen, verving de lamp, zei dat hij fysiotherapeut was en pakte de vrouw onverhoeds bij haar heupen. Hij deed haar blouse en broek een stukje opzij. Ze liet duidelijk blijken daar niet van gediend te zijn. Op de lamp zaten vingerafdrukken die volgens het NFI ‘waarschijnlijker’ van de man waren dan van een willekeurig ander.

Dokter, of zoiets

Het derde incident was op 14 juni. Een 83-jarige bewoonster van verzorgingshuis Tante Louise kreeg in haar kamer bezoek van een man die zich voordeed als dokter, ‘of zoiets’. Ze moest haar broek uit doen en werd betast. De verklaring van het slachtoffer is volgens de rechtbank authentiek. En een verzorgster had een man op de gang gezien die sterk leek op de veroordeelde.

En dan is er nog een beschuldiging uit 2015. Een vrouw van 88 werd in haar woning aan de Antwerpsestraat aangerand. Ze dacht dat de man van de thuiszorg was. De vrouw is dit jaar overleden. De rechtbank acht ook dit feit bewezen, mede op basis van de overeenkomst in handelwijze, de ‘modus operandi’.

Zes jaar cel geëist tegen nepfysio voor verkrachting en aanrandingen hoogbejaarde vrouwen

bron: www.ad.nl 13 12 2018

Een 53-jarige man riskeert zes jaar cel, omdat hij zich meermaals zou hebben vergrepen aan hoogbejaarde dames. Hij deed zich voor als fysiotherapeut en verkrachtte een vrouw van 93. Drie anderen vrouwen – van 83, 88 en 94 jaar – heeft hij aangerand.  Johan van Uffelen 13-12-18, 11:35 Laatste update: 14:13

2

• M

De bewijsmiddelen tegen de verdachte – een voormalige winkelier in Bergen op Zoom – zijn torenhoog, zo bleek vandaag tijdens de rechtszaak. Het lijkt er op dat hij al langer vrouwen heeft lastiggevallen, inclusief zijn schoonmoeder. 

Lees ook

• PREMIUM Nepfysio uit Bergen op Zoom verdacht van verkrachten hoogbejaarden Lees meer

Feiten die nu niet op de tenlastelegging staan van officier van justitie Arno Vroombout. Telkens deed hij zich volgens de aanklacht voor als fysiotherapeut, dokter of thuiszorger en had hij potjes aloëvera of een soort Dampo bij zich om de vrouwen ‘lekker’ in te smeren. En steeds vroeg hij hen naar de slaapkamer te gaan en trachtte hij hun intieme delen te betasten. 

,,Verklaringen van de verdachte zijn leugenachtig. Het zal je oude moeder maar zijn die wordt verkracht”, aldus de officier. Hij spreekt van ‘afschuwelijke en laffe misdrijven tegen kwetsbare, hoogbejaarde slachtoffers.

Ontkennen

Maar René B. – grijs haar, grijs ringbaardje, casual gekleed – ontkende tijdens de strafzitting alle incidenten te vuur en te zwaard. Geëmotioneerd: ,,Ik vind het verschrikkelijk voor de mensen die het is overkomen. Ik herken me totaal niet in de feiten”. 

Zijn verklaringen kwamen echter nogal leugenachtig en onwaarschijnlijk over. De verdachte en zijn ex-echtgenote kampen met een berg schulden. De man heeft geen werk meer en wordt omschreven als iemand die nogal alleen in het leven staat. Op vragen van de rechtbank zei hij ‘absoluut geen seksuele voorkeur te hebben voor oudere vrouwen’.

Geestelijk en lichame­lijk voel ik mij een wrak en vertrouw niemand meerSlachtoffer

Op 23 juni 2018 zou de verdachte ’s middags een 93-jarige vrouw aangesproken hebben bij de supermarkt. Hij zei haar fysiotherapeut te zijn, al herkende zij hem niet. Aan het begin van de avond stond hij aan haar deur in Bergen op Zoom met een pot crème tegen littekens. Hij vroeg haar naar de slaapkamer te gaan zodat hij haar beter kon insmeren. Daar betastte hij haar en verkrachtte hij haar. ,,Geestelijk en lichamelijk voel ik mij een wrak en vertrouw niemand meer”, liet het nu 94-jarige slachtoffer haar dochter voorlezen.

Camerabeelden

De verdachte werd herkend op camerabeelden van de flat. Hij zei dat hij een voormalige buurvrouw wilde bezoeken, maar zij was niet thuis. Zijn ex-vrouw heeft verklaard dat dat heel onwaarschijnlijk is. De verdachte werd ook herkend op beelden van de supermarkt en herkend door medewerkers van de Primera. 

Op 29 juni meldde het slachtoffer de politie dat de man weer voor haar deur stond. Op de camerabeelden van de flat werd hij opnieuw herkend. Hij wordt aangehouden op de parkeerplaats. Volgens eigen zeggen was hij op weg naar de dierenwinkel. Bij zijn aanhouding had hij potje crème in zijn sok. ,,Daar zat zeep in. Dan kon ik mijn handen wassen na het vissen”.

Het NFI onderzocht de kleding van het slachtoffer. In de incontinentieluier van het slachtoffer werd zijn DNA aangetroffen. Het is 1 miljard maal waarschijnlijker dat het DNA van de verdachte is dan van een ander. Ook trof zijn ex-vrouw in zijn auto een notitieboekje aan met verwijzingen naar het adres van het slachtoffer. De verdachte : ,,Hoe kan ik nou bewijzen dat ik het niet ben?”

Op dezelfde 23 juni liep een andere, 94-jarige bewoonster van de flat buiten. Daar trof ze een man en ze vroeg hem of hij een kapotte lamp wilde wisselen. Hij ging mee naar binnen, wisselde de lamp, zei dat hij fysiotherapeut was en pakte de vrouw onverhoeds bij haar heup. Ook deed hij haar blouse en broek een stukje opzij. Ze liet duidelijk blijken daar niet van gediend te zijn. Ook dit keer wordt hij herkend op camerabeelden. Op de lamp werd een vingerafdruk aangetroffen die ‘waarschijnlijk’ van verdachte is.

Dokter

Het derde incident gebeurde op 14 juni. Een 83-jarige bewoonster van een verzorgingshuis werd in haar kamer bezocht door een man die zich voordeed als dokter, ‘of zoiets’ De vrouw moest haar broek uitdoen en de man betastte haar borsten, benen, buik en vagina. Een verzorgster gaf een signalement van de man. René B. vertelde de rechters dat hij aan het werk was in Schijf. Maar zijn telefoon straalde de hele dag masten in Bergen op Zoom aan.

En hij zou nog een vierde aanranding hebben gepleegd in 2015. Een vrouw van 88 jaar werd in haar woning aangerand. Ze dacht dat de man van de thuiszorg was. Hij masseerde haar been steeds hoger, raakte haar vagina aan en betastte ook haar bovenlichaam. Later herkende zij de man als ‘een medewerker van een winkel’. De verdachte had in die tijd een winkel. De vrouw is dit jaar overleden. De verdachte: ,,Dit verhaal is onmogelijk”.

René B. heeft in 2017 een terreinontzegging gekregen voor Vrederust in Halsteren, omdat hij een vrouw zou hebben lastiggevallen.

Het bericht Nepfysiotherapeut Rene Bonten krijgt vijf jaar cel voor misbruik in Bergen op Zoom verscheen eerst op SIN-NL.